Bie de Koebrögk sjtóng eine aoje man. Ich kós hem allein van zeen. Ellie en ich zagte in het väörbie gaon goje daag. Mer hae reep ós nao. 'Höbtj gae die sjanj dao ouch gezeen?' We drejdje ós óm en zoge woeë de man nao wees.
'Is det neet godgeklaagdj,' foeterdje hae.
'Hie en äöveral langs de baeke is het aorlog.' Hae wees nao ein paar dieke eikebuim die op kiepe sjtónge. Bekans ómgeknaagdj door bevers. Prachtige, hoeëg buim, lichtelik aojer as de man dae zich óm häör lot bedreufdje. 'Ich höb hie mien hiel laeve geloupe,' ging hae verder. 'Het sjoeënste sjtökske natuur van de waereldj. Verdomme, en noe laote ze het moodwilles vernele, door bevers. Sjanj.
Det höbbe ein paar geliërdje koekebakkers van Sjtaots Bos väör ós bedachtj, örges op häör kantoeër in de sjtad. Same mèt get halfgaar natuurleefhöbbers die rope det alles trök mót nao vreuger. Ze höbbe net zoeëväöl waeze van natuur as mien sunjese bóks. Mós se èns kieke waat die bevers in ein paar jaor tied kapot höbbe gemaaktj. Gunds achter de mäöle, richting Litsberg, kós d'r waal zeen gesjaote mèt granate. Väör de voot gaon de prachtigste buim väör de vlakte. Loup väör de aardigheid ouch èns ónger langs de Zèlsterbaek, dan zuus se pas waat väör eine ramp d'r gaondje is. Sjanj.
Probeer doe hie èns eine tak aaf te braeke, of ein bloom te plökke, dan kries se ein diek verbaal aan dien bóks. Mer die bevers moge alles. Die zeen heilig. Die zeen natuur.' De traone sjtónge hem in de ouge. 'As ich het väör het zègke haaj, wèts se waat ich dan deej? Die bevers ginge trök nao woeë ze vanaaf kómme. En die braodworste die häör hie haer höbbe gehaoldj, goof ich ein sjöp. Wèrke, väör de rest van häör laeve. Dan haje ze geine tied mier väör sjtómmigheid te bedinke. Ich kóm hie nog mer zelje. Ich bèn d'r eine daag krank van as ich dae ramp hie zeen. En waat nog het ergste is: dae ramp waertj betaaldj van oos belastinggeldj. Behere? Verennewere! Sjanj.'
2020, waek 16
