Ein mevrouw van de GGD beldje mich op det ich achter ein half oer in Remunj mós zeen väör ein coronasjpuit. As ich te laat waas, haaj ich pech, zag ze. Het klónk dreigendj. Ich haaj voel kleier aan, want ich waas in de haof aan het wèrke. Mer ja, ich haaj haost. Dan mer mèt ein gesjäördje bóks, in de sjtevele, nao Remunj. As die GGD-mevrouw dao get van wool zègke, mós ze det mer doon. Ich ging väör ein injectie, neet väör häör te kösse. En aevel, die spuit mós in de baove-erm gezatte waere. En dae haaj ich sjmörges nog gewasse, al raok ich ónger de erm mesjien get nao zjweit.
Het sjaot neet op ómdet het neet lökdje väör eine traktor in te haole. En ich haaj gein zin väör get gevierliks te riskere. De mevrouw loerdje op häör horloge wie ich binnekwoom. ‘Net op tied,’ zag ze. ‘We kinne beginne. Dootj uer bóks mer oet, dao in det hökske.’ Ich keek häör vraemdj aan. ‘Op de tillevisie zitte ze de spuit in de baove-erm,’ zag ich. ‘Mót ich mich dao hie de bóks väör oetdoon?’ De mevrouw haaj neet väöl gedöldj en waas neet van het oetligke. ‘Dit kumtj neet op de tillevisie.’ Ich bloos get väör mich oet en zag niks. ‘Wiltj gae die sjpuit of neet?’ vroog ze sjtreng.
‘Zeker,’ zag ich, ‘in de baove-erm.’ Ich rolde de rechter moew op tot ónger de oksel. ‘Hie,’ wees ich. ‘Ich kóm helpe,’ reep eine forse man, dae oet ein kaemerke kwoom. ‘Wae kriege hem die bóks waal oet. Of dootj gae het toch lever zelf, meneer? Gae hooftj uch neet te sjame. Wae zeen hie waal dökker ein bloeëte vot.’ ‘Dao geit het neet óm,’ zag ich. ‘Ich wil die spuit in de baove-erm.’ De mevrouw greep mich vast. ‘Genóg gekaldj!’ Ich sjtoekdje häör van mich aaf en huerdje ein keihel ‘Au!’ Inèns zoot ich rechtop in bèd. Ellie deej de lamp aan. ‘Ich kreeg ein coronasjpuit,’ zag ich gauw. ‘In ein bats.’ Ellie wreef äöver ziene rechter baove-erm. ‘Det höb ich geveuldj!’
2021, waek 15
