Ellie en ich huerdje het ónwaer baove Naer rómmele en zatte alles aan de kantj waat kós wejje. We deje net de lètste parasol nao binne wie de ierste dröppels vele. Ze verangerdje in ein hou mou in ein nötte bies. En inèns waas de sjtorm dao, eine orkaan dae alles probeerdje óm te blaoze. De raegel verangerdje in hagel dae wie ein vlegendje glaasgordien äöver de haof trok. Al det water waerdje ein bergbaek en sjtruimdje mét geweldj äöver de paedjes in de haof nao ónger. Blajer en tek vlaoge door de lócht. Buim baoge wie reet. De sjtorm zat in ein paar minute tied de ganse buurt äöverhoup, mer det huerdje we pas later.
Wie het geweldj zich lag en de raegel wegtrok, nome we de sjaaj op. Die veel väör ós zat mèt. Het water waas nörges binnegekómme. De plantje in de haof wore behaoje, de panne loge nog op het daak. Allein de blomepöt op het terras wore ómgewejdj: nou ja. Gazon, oprit, plat daak, gäöte en terras loge vol blajer die van alle kantje wore aangevlaoge: nou ja. Toen pas zoge we det we neet gans zónger gesjäördje bóks wore weggekómme. Väör in de haof waas oze liquidamber bekans door midde gebraoke. We haje de boum al tamelik groeët gekrege van de toniëlclub wie we 25 jaor wore getrouwdj. In de 22 jaor daonao waas hae flink hoeëger en breier gewaore.
Hae waas neet mier te redde en loog half äöver de sjtoep. Links en rechts waerdje buim opgeruimdj die dwaers äöver de waeg loge. De ierste ramptoeriste meldje zich al. Ellie vertèldje eine kinnis det de liquidamber d'r al sjtóng vanaaf oos zilver broelof. 'De gouw broelof haet hae neet mier gehaoldj,' concludeerdje Ellie sjpietig. 'Och, as gae det zelf mer haoltj,' zag de kinnis. 'De ergste sjtorme in het huwelik zeen äöver, neem ich aan.' 'Hoeëgoet èns eine sjtorm in ein glaas water,' zag ich. Ellie keek nao het hoes in de richting van de sjlaopkamer. ‘Behalve dao dan toch … dao zitte we nog regelmaotig in het oug van de orkaan.'
2020, waek 34
