'Aoh, zoeë jónk pas, doe kums net kieke.' Het äöverkumtj mich dökker det emes die opmerking taege mich meuktj. Doorein waertj ze op ein lóchtige maneer oetgesjpraoke. Toch veul ich d'r dök verwiet in, al is lestig aan te gaeve woeë det verwiet dan äöver geit. Mesjien wiltj de sjpraeker zègke: 'Doe kins nog nörges äöver mètkalle.' Mesjien sjpriktj d'r ouch waal ein bietje aafgunst oet, zoeë van: 'Waas ich nog mer èns zoeë jónk.' Meistal laot ich zón opmerking väör waat ze is, de väörige waek neet.
Ellie en ich sjtónge bie Wienerte tösse Naer en Bögkeme nao de veugel te kieke op het baggergaat. We kwome mèt eine aoje man aan de kal dae we allebei neet kóste. Hae haaj eine verrekieker bie zich en vertèldje ós óngevraogdj det d'r aan de äöverkantj van het water twië flamingo's zote. Det kóste we natuurlik neet controlere. Dus ich vroog hem of het waal flamingo's wore. Nou, det waas gein gooj vraog. Hae zoog de raos kläör en de hoeëg puet woeëop de veugel aan de randj van het water sjtónge dudelik. Hae haaj väör niks eine deure verrekieker, sjpeciaal väör veugel te sjpotte. 'Dae mós se dich ouch eine aansjaffe,' adviseerdje hae, 'as se mèt pensioen bès. Doe wéts neet waat se allemaol mós misse, zónger verrekieker.' Het kwoom d'r nogal opsjöpperig oet.
Ich wool hem al vraoge of die flamingo's aan de angere kantj mesjien toch neet twië sjoeën vrouluuj wore. Mer ich heel mich in. In plaats daovan zag ich: 'Ich bèn al jaore mèt pensioen.' Hae leet ziene verrekieker zakke en zag: 'Maak mich niks wies.' Ich zag det mien pensioen net zoeë waor waas as die flamingo's van hem. 'Wie aod bès se dan?' vroog hae mèt huerbaar óngeluif in zien sjtum. Wie ich hem det vertèldje, zag hae: 'Aoh, zoeë jónk pas, doe kums net kieke.' De maneer woeëop hae det zag, sjtuerdje mich. 'Zelfs as se net kums kieke, kins se aeve good miër gezeen höbbe as emes dae väöl aojer is,' antjwaordje ich. 'Ouch zónger verrekieker,' zag Ellie d'r klaats baove-op.
