Ellie en ich ginge mèt vrinj fietse. Het was lekker waer, het wejdje neet te hel en we haje d'r zin in. Wie aojer det se waers, wie lestiger het is, väör thoes weg te kómme. Dao mótte veste mèt väör as het óngerwaeges toch weer aafkeultj. Plestic jeskes väör as het zooj gaon raegele en móndjkepjes väör 'want doe wèts mer noeët'. Water väör get te drinke. Eine zuvere zakdook ekstra väör as dich ein vleeg in de ouge vluugtj. Ein sjtift taege mögkebete en natuurlik zónnecrème, en ouch get te aete väör óngerwaeges. Efeng.
Mèt plaatse waas het knap drök, zeker as de fietspaad get sjmaal waas. We ginge van Haelen mèt allerlei ómwaeg door de bos nao Häör, Biëgdje en Hael, nao de sjloes in Lin. En van dao-oet, langs het water via Herte en de Väörsjtad nao de Roerkade woeë we al te lang neet mier op het terras van de Röts haje gezaete. Gelökkig kóste ze ós dao nog.
Mich waas opgevalle det d'r links en rechts väöl rotzooi naeve de waeg ligktj.
Papeer en plestic van verpakkinge. Blikskes, hie en dao eine complete voelniszak, eine halve fiets en ouch ein matras. Het zuut neet oet en mich sjtuertj dae rómmel.
We vónje ein aetbank in de sjeem. Eine miens zoot naeve ós op ziene scooter nao het sjtrendje väör ós te kieke woeë ein gruupke jóng maedjes 'mooi' loog te zeen. De man waas óm kal verlaege en begós mèt ein aope däör: 'Waat is het hie toch sjoeën.' Dao waas niks taege-in te bringe. Nou ja, niks. Ich vertèldje waat väör eine rómmel d'r links en rechts naeve de waeg ligktj. Det väöl miense te voel zeen väör häör aafval mèt nao hoes te neme. Det het häör neet interesseertj det de berme vol troep ligke. 'Die ónversjilligheid vinj ich jaomer,' zag ich. 'Dao móste ze van de gemaendje taege optraeje.' De man haoldje zien sjouwers op: 'Waat kan mich dae rómmel sjille.' Hae wees nao het sjtrandj mèt de maedjes: 'Zoeë lang ze det mer neet verbeje.'
2020, waek 32
