Terwijl ik dit typ, geniet ik nog van een mooie nazomer. Waar ik woon verzamelen zich echter al de ganzen in de weilanden aan de rand van het dorp. Ook zie je dat er langzaam begonnen wordt met het oogsten van het fruit, het plukken van appels en peren.
Beetje bij beetje nadert de herfst. We nemen al langzaam afscheid van de zomer. van de lange dagen en het mooie weer. Eigenlijk nemen we afscheid van de verwachting dat we in de zomer lang genieten kunnen van de tuin, de vakantie en heerlijk kunnen ontspannen.
Het kan fijn zijn om even stil te staan bij alles wat de zomer je gebracht heeft en hier dankbaar voor te zijn.
Voordat we verder gaan met de herfst.
De natuur laat ons mooie voorbeelden zien van loslaten. Vogels beginnen langzaam met hun trek. Dieren verzamelen voedsel. Bomen en planten verschieten van kleur en verliezen op den duur hun bladeren. Het seizoen herfst staat dan ook symbool voor de tijd van loslaten.
De vraag die je jezelf in deze tijd kan stellen is, wat is voor jou nodig om los te laten. Het kan zijn dat er materiele dingen zijn die je moet loslaten. Spullen die je hebt bewaard om nog eens te gebruiken, maar die je eigenlijk nooit gebruikt. Maar we dragen ook veel aan emotionele bagage mee. Gevoelens van mensen waar we van houden, maar die we moesten loslaten. Door ziekte of overlijden, door een relatiebreuk of omdat kinderen het huis verlieten om op eigen benen verder te gaan.
Zijn er emoties die onderhuids blijven woekeren doordat je ze steeds wegdrukt en niet wil voelen. Zijn er gewoontes die jou nu niet meer helpen? Neem voor jezelf eens de tijd om daar bij stil te staan en om een eerlijk antwoord te geven. En probeer dan de gewoontes aan te passen naar andere gewoontes die jou wel helpen. Emoties hebben het nodig om doorvoelt en gehoord te worden, daardoor worden ze minder scherp en kun je ze los laten.
En ik realiseer me al te goed, gemakkelijk is het nooit, want er zijn gevoelens, herinneringen die wil je simpelweg nooit kwijt! Ze worden anders op den duur.
