ColumnsMarcus Vankan

Column: Op vakantie en ik neem mee…. door Marcus Vankan

Midden Limburg

In deze dagen is de vakantie weer begonnen. Duizenden mensen zijn op weg naar een vakantieoord. Ze hebben alles grondig voorbereid, menigeen heeft aan de hand van lijstjes hun koffers ingepakt. Bepakt en gezakt zaken ze af veelal naar het zonnige Zuiden. Ze zien hoopvol uit naar deze dagen. Vakantie komt van het Latijnse woord vacare: leegmaken. 

De vakantie is juist de tijd dat we ons bevrijden van alles wat in het jaar onze levensdagen overstelpen en overrompelen. Bij veel jonge mensen, jonge ouders, zijn de agenda’s vol. Overvol. Zelden tot nooit thuis. Velen onder ons leiden een jachtig bestaan. Beide partners werken om idealen en dromen tot bloei te laten komen. De vakantie is juist de tijd dat we onze dagagenda niet volschrijven met andere dingen, maar durven leeg laten. 

In een mooi Bijbelverhaal komt dit ook terug. Op tocht gaan, erop uittrekken …. georganiseerd door Christus zelf. Ook Hij kent een overvolle agenda. Veel dorpen en steden, gehuchten en plekken dienen bezocht te worden. Waarom? Er is een nieuwe boodschap, een Blijde Boodschap: Het Rijk van god is nabij. Een rijk van vrede, liefde en hoop. Jezus zendt 72 leerlingen uit naar de plekken, waar Hij van plan was om naar toe te willen. Maar niet bepakt en bezakt. En ook niet alleen. Met zijn tweeën. Op tocht voor de Heer Jezus is ploegwerk. Geen solorit. Met twee zoals een tweespan dat de zware wagen voorttrekt. Het is groepswerk. Je hebt elkaar nodig, elkander inbreng, elkanders steun. En Hij zegt erbij dat ze niets hoeven mee te nemen: geen beurs mee, geen reiszak, geen schoeisel. Jezus wil hiermee zeggen: wapen je niet met menselijke zekerheden; geld, comfort, diploma’s. Geen onnodige bagage dus, waar je alleen maar last van hebt.

 Als je teveel voorzieningen treft dan ga je alles verwachten van uw voorzieningen. Je moet kwetsbaar durven naar de mensen gaan: overval ze niet met je kennis, status, macht, aanzien, maar laat de ander in zijn of haar waarde. Maak ruimte zodat de ander zich geborgen weet. En uiteindelijk zich kwetsbaar durft op te stellen, omdat hij of zij een luisterend oor vindt, zich begrepen voelt. 

Als je kwetsbaar naar de mensen durft gaan dan zullen ze het gevoel hebben dat je voor hen komt. Dan zullen zij je binnen laten in het leven. Wat je mee moet nemen is het vertrouwen dat God met je meegaat. Breng vrede, genees de zieken, mensen die gevangen zitten in zichzelf. Bevrijdt de mensen van demonen zoals eigenwaan, betweterigheid. Houdt hen een spiegel voor. Juist nu in deze tijd waar we elkaar dreigen uit te sluiten, is dit wezenlijk. 

In die zin wens ik u een mooie vakantieperiode toe.

Marcus Vankan