In de blomekas haaj ich bie de sjlaaj väör in de mooshaof ein probleem: dao wore zeve versjillendje saorte. Taege-äöver mich sjtóng eine man van miene doon. Hae keek nuetelik. Vanoet ein riej mèt perkplantje kwoom eine baer van eine kaerel nao hem haer geloupe. 'Mer Bert, bès doe det?' Bert reep mèt ein roukers-sjtum: Henri! Det is zeker fieftig jaor geleje.' Ze deje gein meute het gesjprek ónger häör beie te haoje. Nao get gevraog äöver en weer, zag Henri det hae gesjeije waas. Vanaaf det moment haaj Bert het hoeëgste waord. Hae waas neet getrouwdj, al haaj hae waal drie jaor gevriedj, met ein maedje oet Kessel. De moder van det maedje waas ein richtige kernalie. Daoväör haaj Bert de vriejerie oetgemaaktj.
Hae orakeldje wie eine kaorepater det alle dochters op häör moder gaon sjtale, as ze einmaol getrouwdj zeen. Troewes, hae haaj het gezelsjap van ein vrouw noeët gemistj. In taegedeil. Woeëväör zooj emes zich het óngelök in hoes haole? Hae waas vrieje man, waerdje door nemes gecommandeerdj, hoofdje zien cente mèt nemes te deile, behalve mèt de belasting. 'En det gekloeët in bèd,' reep hae. Zien gezicht zag alles waat hae neet oetsjprook. Het leek waal of Bert mich pas zoog wie ich wiejer wool loupe. 'Höbs se ouch alles mètgekrege, jóng?' vroog hae op ein hatelike toeën, asof ich mèt opzèt haaj sjtaon te loestere.
'Haaj ich mien huerapparate soms oet mótte doon?' vroog ich tamelik netjes. 'En aevel, mien vrouw haet mich gevraogdj väör ein bepaoldj saort sjlaaj mèt te bringe, mer ich bèn vergaete welke. Daoväör sjtóng ich hie nao te dinke.' 'Huers se det?' blaerdje Bert taege Henri. 'Dae is de naam van de sjlaaj vergaete en noe is dae erme hals sjoew väör mèt laeg henj thoes te kómme. Dao höb ich geine last van. Doe zuls se waal flink äöver die kloeëte kriege, dalik.' Hae keek mich sjpottendj aan: 'Waat zuls doe eine gelökkige man zeen!' Ich knikdje en zag: 'Ich zeker en die vrouw die neet mèt dich is getrouwdj ... die is nog väöl gelökkiger.'
