En wat had ik het toch graag over het vermaledijde jaar 2020 willen hebben, wat wij toch op een representatieve manier moeten zien af te sluiten met Sinterklaas, kerst, Oud op Nieuw en de mogelijke corona-vaccinaties in aantocht.
Ik besloot het onderwerp echter over een andere boeg te gooien en me te richten op een bijzondere groep mensen en wel die van Running Blind Noord- en Midden Limburg. Wij hebben dit jaar een klein jubileum, want we bestaan vijf jaar en nog altijd is it still going strong.
Hoe was dit nou eigenlijk gekomen? Ik doe al meer dan dertig jaar aan hardlopen, over bekende paden en wegen in mijn omgeving. Maar op een dag las ik iets in de mail van Visio Sittard-Geleen. Het ging over een oproep om een groepje voor Running Blind te beginnen. En wel op de prachtige locatie van AV Helden. De meest dichtstbijzijnde locatie van Running Blind is overigens Nijmegen en dat is toch ver fietsen. Het initiatief tot het beginnen van een hardloopgroepje voor blinde en slechtziende hardlopers kwam van de destijds negen-jarige Max Vrenken, die dit samen met zijn moeder Babs wist te bekokstoven.
Max Vrenken is door een ziekte op jonge leeftijd zeer slechtziend geworden. Hij trainde al mee met een groep voor jeugdigen in Helden, maar dat werd steeds lastiger. Vandaar dat er toen gekeken is om een aparte groep te beginnen. Max Vrenken ziet momenteel alleen nog het verschil tussen licht en donker, maar zijn gehoor werkt uitstekend.
Het hele gebeuren is toen door trainster Ine Jacobs op een zeer professionele wijze in een warm jasje gezet. Een jasje wat wij maar niet uit willen doen! Dit gebeurt uiteraard in samenwerking met de andere trainers/buddy’s en uiteraard de blinde en slechtziende sporters voor de nodige feedback.
En hoe doe ik dat dan? Als iemand die ook nog zeer slecht hoort tussen de horende sporters? In het begin nam ik nog een gebarentolk mee en later deed ik mijn oude spraakprocessor op. De spraakprocessor is een soort hoortoestel die mensen met een cochleair implantaat hebben, om beter te kunnen horen. Deze oude spraakprocessor is echter knock out door al het vocht vanne luie zweit, dus ik doe dan maar niets op. Gelukkig snap ik de opdrachten razendsnel, mits ze maar op duidelijk zijn weergegeven. Dan helpt het de medemens toch een beetje om ze wat gebarentaal te leren.
En de wedstrijden, de prachtige wedstrijden die we meemaakten. De Venloop met het publiek dat ons en uiteraard de rest van het loopveld rijen dik aanmoedigde, schitterend! Ook wedstrijden in Weert, Horst, Amsterdam (waar we in het oude Olympische Stadion finishten) mogen er zijn. Zo zijn er nog meer plaatsen, waarvan ik de naam even kwijt ben. Maar altijd is er weer dat mooie teamgevoel zo van ‘we doen het maar effe’. Voor de jeugd zijn er dan wedstrijden over maximaal 1 kilometer. De volwassenen zijn steeds meer uit om van een aarzelende vijf kilometer een spetterende tien kilometer te bereiken. Tijdens de trainingen en wedstrijden worden de blinde en slechtziende sporters aan elkaar gelinkt met een lintje. Momenteel zijn we met twee jeugdigen, vier tot vijf volwassenen en een hele hoop buddy’s een sterk team.
In 2018 won Running Blind Midden-Noord Limburg tot grote verrassing de IKS-sportprijs voor beste sportteam voor mensen met een beperking in de Gemeente Peel en Maas. IKS betekent overigens Iedereen Kan Sporten. En in mei 2019 werd de Landelijke Dag van Running Blind in Helden gehouden. Meer dan 90 mensen van circa 14 regiogroepen kwamen erop af. Om te rennen, nordic walken of gewoon om daar te zijn. Het was een heel geslaagd momentum.
Het moge duidelijk zijn. Dankzij Max Vrenken en moeder Babs is er ook voor sporters met een visuele beperking in Limburg een horizon gekomen om naar uit te zien!
