Ellie en ich loupe gaer in Remunj äöver de mertj. Dao is väöl te zeen en te belaeve. Pas sjtónge we väör eine kraom woeë eine sjtandjwèrker deukskes verkoch. Hae haaj humor väör tiën en presenteerdje zien waar mèt väöl veur. Allein hae verkoch de allerbèste bèste deukskes. Die moke zuver woeë gewuen deukskes het laote aafweite. We mochte hem op zien waord geluive. En as we örges toch baeter deukskes vónje, krege we het geldj trök en mochte oos deukskes haoje. Besjtóng d’r ein baeter garantie? Ellie en ich sjtónge mèt aope móndj te loestere. En väöral ouch te kieke. Ich haaj al ein breefke van twintjig in de handj väör ein paar doeëze wónjerdeukskes aan te sjaffe. Want poetse is neet miene hobbie.
Dae man mook het mich waal hiel lekker. Sjpegels vol aolie- en vètplekke? Eine kier mèt het wónjerdeukske d’räöver en ze wore zuver! Gans zuver! En ein nog groeëter wónjer: het deukske zelf bleef ouch zuver! Gans zuver! De man leet het ederein kieke en zag: ‘Doe vreugs dich aaf: Woeë blieftj de troep?’ Ein mèts vol blood, ein vèttige kaokplaat, sjmaerige sjoon, aangekoodje panne? Het deukske lachdje d’r mèt. En eders kier leet de sjtandjwèrker het gebroekdje deukske kieke. Det waas zuver gebleve wie ein noew. Gruets bleef de man herhaole: ‘Doe vreugs dich aaf, woeë blieftj de troep?’
Eine kaerel achter mich sjtóng constant commentaar te gaeve taege zien vrouw. Die heet Kelly. De man dach det hae de lolligste thoes waas. Aan zien Remunsj te huere waas hae zeker gein lid van de Uul. Kelly ergerdje zich en haaj al ein paar kier mèt ein sjel sjtum gezagdj: ‘Haad dien klep èns, manne.’ De sjtandwèrker sjtopdje mèt zien demonstratie en wool mèt de verkoup beginne. Mer ierst belaofdje hae nog èns hiel plechtig: ‘Ich leeg neet, dit deukske vaegtj alles sjoeën.’ De man achter mich zag tamelik hel: ‘Alles, mer dien vot neet, Kelly! Kelly bedach zich gein moment. ‘Die van dich waal, gelökkig. Mer doe hoofs dich neet aaf te vraoge: “Wo blief dae troep?” Dae ruuk ich noe al.’
2018, waek 37
