Doe maar!

Nederland verandert door figuren als boswachter Floris uit het Brabantse Prinsenbeek in een land waar alles kan als het de uitvoerende macht maar likes oplevert.

Er zijn wel wat regels, maar burgers worden door gedoogdienders massaal aangemoedigd om die regels te overtreden.

Als wij iets illegaals doen, kunnen de dienders onze overtredingen door de vingers zien en er op sociale media over opscheppen. Kijk mij eens lekker gedogen, kijk mij hier eens soepel omgaan met de wet! Handhavers die niet de wet handhaven, dat vinden we met z’n allen leuker dan zeurmannetjes.

Gedogen vinden we fantastisch. Als er iets gedoogd wordt, dan mag het. Nou, wettelijk gezien staan we het dan oogluikend toe en wordt de overtreder niet vervolgd, maar iedereen weet dat het dan eigenlijk gewoon mag. In Prinsenbeek mag je hutten bouwen in het bos. Dat is min of meer de afspraak. Niet zwart op wit, maar zo werkt het. Het mag.

Boswachter Floris plaatste half september een gelamineerd bord bij een hut die hij bij zijn bos vond. 'Wat hebben jullie een ontzettend mooie hut gemaakt', schreef hij op het bord.' Eigenlijk mag het niet, maar de boswachter laat hem staan als jullie bouwen met natuurlijke materialen, takken gebruiken die op de grond liggen, afval netjes opruimen, de schommels en ladder weghalen en niet hoger bouwen dan anderhalve meter.' Hij hing niet alleen een bordje bij de hut, hij postte ook foto’s op Facebook en Twitter. Daar kreeg hij duizenden positieve reacties op. Het mag niet, maar Boswachter Floris maakt graag een uitzondering. Dat vinden we leuk!

In Echt/Susteren gebeurde het omgekeerde. Daar werden in augustus vier hennepplanten in beslag genomen die iemand in z’n tuin had staan. De politie vierde dit succes groots en übertrots op Facebook en in de media. Het juichbericht werd honderden malen gedeeld, maar niet uit enthousiasme. Duizenden mensen lieten in een reactie hun afkeuring blijken. Er is toch gedoogbeleid? Bij minder dan vijf plantjes word je niet vervolgd en dus vinden mensen het onbegrijpelijk dat de wietplantjes in dit geval wel werden weggehaald en dat de politie zoiets ook nog eens trots meldde. Tientallen medische gebruikers hadden ook een politiecontrole gehad en zij mochten hun wietplantjes wel gewoon houden. Ik weet zeker dat het van Boswachter Floris uit Prinsenbeek ook gewoon gemogen had.

Hoe leuk gedogen en dingen door de vingers zien ook is, het maakt het er voor andere handhavers niet makkelijker op en de wereld zal weldra in chaos vervallen. Zeker als de niet- handhavers elk succesje op internet delen. ‘Hoihoi, kijk mij eens leuk gedogen en wat is het hier gezellig in Prinsenbeek.’ Wat als we nu met z’n allen hutten gaan bouwen in het bos? Het bos zal in no-time veranderen in een soort van houten stad en de boswachter heeft niks meer te zeggen. Doet hij dat wel, dan is hij een zeurpiet, want bij Boswachter Floris uit Prinsenbeek mag het wel. Reeën, wilde varkens en eekhoorns, ze zijn ten dode opgeschreven nu hun leefgebied wordt weggeven aan spelende kinderen. Over een paar jaar hebben kinderen de natuur helemaal volgebouwd en kijken we terug naar waar het fout is gegaan. Bij gedoogboswachter Floris! Er is eigenlijk maar één redding, de politie in Echt-Susteren, die had de boshut allang volgens de regels in de shredder gekiept.

Quirien van Haelen

Quirien van Haelen (1981) is dichter, docent en columnist. Hij publiceerde diverse dichtbundels, was columnist en presentator bij L1 en poëziecolumnist bij Radio 1. Vanaf het eerste nummer van HALLO Magazine schrijft hij columns voor dit platform, vaak met humoristische inslag. Zijn columns zijn populair van Nederweert tot Heibloem. Van Neer via Thorn naar Maasbracht. De Maas over en een bezoekje bij de Belgische buren waar zijn columns ook geliefd blijken te zijn.