'Die Ingelse zeen gek.' De man mèt de vètkoef en de Elvis-bakkebaarde naeve mich aan de bar wis het zeker. Hae zat zien laeg glaas op het buffet, sjtook twië vingers op nao de kastelein en zag: 'Waat ich dich zègk. Harsjtikke gek.' Hae keek mich vol verwachting aan. Ich haaj gein zin in ein discussie äöver de Brexit. Zooj ich hem gewuen geliek gaeve? Dan wore we het èns en waas de discussie väörbie. In zien geval dors ich dao aevel neet zeker van te zeen. Elvis haaj genóg beer op väör mich nog èns oet te wille ligke woeëväör de Ingelse harsjtikke gek zeen. Óngertösse det mich det allemaol door de kop ging, zat de kastelein twië noew glazer väör ós neer. Wae proosdje en gove de ierste sjloek de kans väör röstig te zakke.
Ich genaot nog ein bietje nao, wie Elvis zag: 'Harsjtikke gek. Waat ich dich zègk.' Hae waas dudelik nog neet oetgekaldj äöver het óngerwerp. En hae haaj mich nuedig väör aan de gang te blieve, dus ich mós get trökzègke. Mer ich haaj gein zin väör eine halve aovendj te kalle äöver Ingelse. En wie gek, harsjtikke gek, die zeen. Volges Elvis teminste. Ich keek óm mich haer of d'r örges interessant gezelsjap waas. Ich kós de miens mèt die latte naeve de oere neet echt good. Dus, ich zooj mich mèt good fatsoen bie hem kinne wegmake. Die bakkebaarde en dae vètkoef ginge mich troewes taegesjtaon.
We zote toevallig naeve ein. Hae waas äöver de Brexit begós. Dao waas ich neet väör nao de café gegange. Troewes, ich waerdje óngerhandj gek van het gezanik in de gezet en op de tv äöver May en de Ingelse regering. Ich zooj waal echt gek zeen väör mich, vanwaege die gekke, in ein kroeg door eine naomaak-Elvis miene aovendj te laote bederve. Dus ich zag: 'Ich mót guns nao die men dao. Nog get aafsjpraeke. Hae keek vol óngeluif in de richting woeë ich haaj geweze. 'Doe? Mèt die twië? Wils doe dao echt get mèt aafsjpraeke? Dan bès se gek. Echt gek. Harsjtikke!
2019, waek 4
