Ich kóm neet gauw bie oze juwelier. Ouch neet in parfumwinkels troewes, dao krieg ich op sjlaag koppien. Pas lepe Ellie en ich in ein deur warehoes nao de oetgank. Via de parfumaafdeiling. Gelökkig greep Ellie mich bie de erm, angers waas ich äöverhoup gegange van de sjtank. Mer ich haaj het äöver juweliers. Bie häör sjtinktj het neet, dao blinktj het. Juwele of horloges zégke mich niks. Ich zal ze wààl väör Ellie koupe, noeët väör michzelf. Koupe bie de juwelier doon wie langer wie minder miense. Det huerdje ich van oze juwelier. Dae beklaagdje zich taege eine klantj. Det miense zich óngezjeneerdj alles äöver ein produkt door hem laote oetligke. En det ze dan röstig koupe via internet.
De juwelier waas neet blie mèt internet. Waal mèt de klantj dae in zien zaak ein kèttingske wool aafraekene. Ich waas ouch blie want wae wore eindelik aan de bäört. Ellie hoofdje allein mer get op te haole waat al klaor loog. Dan doertj het wachte lang op eine twiefelendje klantj en eine winkelier dae zich äöver internet beklaagtj. Ich veuldje mich ein bietje óngemaekelik wie ich dach: 'As dae miens det kèttingske op internet haaj besjtèldj, wore we allang weer boete gewaest.' Efeng. Ellie raekendje aaf en deej zien juwele väörzichtig in de tas.
De vrouw nao ós haaj last van ein oerbel die sjeif hing. De verkierdje kantj van de bel, wees nao de verkierdje kantj van de waereldj. Het waas gein gezicht. Of det aan die oerbel loog, weit ich neet. Ich haaj mèt de vrouw te doon. Zeker wie de juwelier zag det häör gaat waarsjienlik neet tegooj zoot. De vrouw zoog dao de humor waal van in. Ze deej häör oerbel oet en leet häör gaat kieke. Ich moch mètkieke. Het leek mich ein good gaat. Mer ja, waat is ein good gaat as se oerbelle dreugs? 'Waat mót ich dao noe mèt?' vroog de vrouw. De juwelier wis het neet. Hae keek mich aan asof ich het waal wis. Ich haoldje de sjouwers op en zag: 'Mesjien mót mevrouw èns kieke op internet.'
2018, waek 46
