Op het moment det ich dit sjrief, is het neet väöl soeps mèt mien gezóndjheid. En mèt die van Elly nog minder. In de greep van de griep. Het klinktj belachelik, mer det is waat het is. We zeen neet de enige, mer väöl truest höbbe we neet aan die wetensjap. 'Waat veuls se dan?' vroog mien broor aan de tillefoon. Hae beldje väör te melje det hae opa waas gewaore. Zelf waas hae net bekómme van viërtiën daag griep. En oma leep d'r nog altied mèt róndj. 'Waat veuls se dan?' Hae haaj baeter kinne vraoge: 'Waat veuls se neet?' Versjrikkelik, wie ellenjig se dich kins veule van de griep. In eine daag tied haaj ich mier koppien as in mien gans oetgaons-laeve bie-ein. Sjael koppien, bónkendje koppien, barstendje koppien, sjtaekendje koppien, haol koppien. En väöl koppien woeë gein wäörd väör zeen.
Eder häöldje in miene kop zoot vol vèttige, dieke sjnaoter, vast en sjtevig wie kit. In plaats van d'roet te kómme mèt sjnoeve, gruudje dae drabbes allein mer wiejer. De oere gleudje mich aan de kop, de ouge brandje mich. Mien luppe wore gezjwolle en sjprónge aop wie het vel van ein braodworst in de pan. Ich hoosdje mich duzelig en dach versjillendje kiere det ich van de zök ging. Ómdet we toch genóg vócht en licht aete binne móste kriege, bèn ich op eine middig in de wage gesjtaptj väör boeëdsjappe te doon. In de supermertj waas het geblink en geflikker van het leecht mich te väöl. Mien aevewicht leet het aafweite.
Pauzerendj asof ich etalazjebein haaj en mich vasthaojendj aan de rekke, höb ich mich nao de kassa gewèrktj. De cassière die mich kós, vroog drek: 'Griep?' Het is ein leef maedje det ouch van gekkigheid hèltj. Het duudje zich mét zien baovelief nao achter. Zien henj heel het besjermendj väör de móndj. 'Dan blief ich oet de buurt,' zag het. In het enige helder moment van dae daag antjwaordje ich geröstjsjtèllendj: 'Good, we haoje het kösse waal tegooj.' Ein aoj vrouw achter mich zag: 'Zoeë te huere vèltj dae griep nog zat met.'
2018, waek 7
