'Wèts doe wie laat het is?' De aoje man waas zenuwechtig en drök. Hae haaj zich tösse Ellie en mich in gevreigeldj aan de greuntjekraom op de mertj. Väör ós sjtónge miense woeë hae neet tösse kwoom. Hae waas klein, reikdje mich amper tot de sjouwers. Zien haor waas dun en zoot vol sjilfers. Hae waas aardig versjlete, net as zien kleier. Die zoge d'r óngerkómme oet, wie de miens zelf. Hae keek ónröstig óm zich haer, asof emes achter hem aanzoot. Óm de haverklap keek hae in zien flies, deej häör toe, väör aeve later weer te kieke. Ich kreeg cómpassie mèt hem, kós mich zoeë väörsjtèlle wie hae d'r väörsjtóng. Lichtelik woeëndje hae allein, of mèt emes die d'r aeve sjaemel aan waas as hae zelf.
In alles zoog het d'r nao oet det hae het neet mier op ein rie haaj. Zooj emes in de gate haoje of hae op tied zuver kleier aantrok? Of zien bèd versjuendj waerdje? Of hae zichzelf verzorgdje? Al ein paar kier haaj hae get gerope nao eine verkuiper. Zónger succes. De mertjluuj haje het aan de angere kantj van de kraom te drök mèt ein paar dames. Die lete zich dae aandacht gaer gevalle. Väör ós begós eine klantj sjmaerige opmerkinge te make äöver proeme en banane. Gelökkig lachdje bienao nemes. Ich geluif det de aoje man het neet huerdje. 'Dinktj gae det het nog lang doertj?' vroog hae aan Ellie.
Hae wachdje het antjwaord neet aaf en vroog mich nog èns: 'Wèts doe wie laat het is?' Ich höb gein horloge. Daoväör haoldje ich miene mobiele telefoon oet de tes en leet de man op het sjerm kieke. 12: 26. Zaoterdig 29 september. Ich mós aan mien sjoeënmoder dinke. Die zooj gezagdj höbbe: 'Goddank det we zoeë lang höbbe gelaefdj.' Ich haaj het in de móndj väör det ouch taege dae miens te zègke, mer beet op mien tóng. Hae keek nao de tillefoon en zag: 'Doot dae televies mer eweg. Ich vroog wie laat het is.' Ich neumdje de tied, mer wis wie laat het waas mèt hem.
2018, waek 41
