Ellie en ich ginge mèt vrunj oet Nederwiert fietse. Nao de Achelse Kloes. Ich haaj al vanalles äöver det kloeëster gehuerdj. Of eigelik allein mer det dao trappiste beer waertj gebroewe en getaptj. Mèt dien gezóndj versjtandj bekeke is het ein verdomdj wied sjtök fietse väör ein kelk beer det se in dien eige dörp väör ein paar euro per fles kins koupe. Mer het fietse waas gein sjtraof en het gezelsjap van oos vrinj ouch neet. Het waer waas det waal ein bietje: dómpig en aaf en toe gemiezer. Te min väör naat te waere, te väöl väör de bril drueg te haoje. We reje door ein prachtige sjtreek. Wied en verlaote, met veljer en bös.
De hei die óm deze tied raos en paars haaj mótte bleuje, waas väöral dor. Door de druege zomer haaj ze dorst geleje. Ouch ich waas hel toe aan get vócht. Ich keek oet nao ein bördje mèt het opsjrift: Achelse Kloes. Vergaefs. Toch zeen ze in Braobantj neet zunig mèt bördjes en opsjrifte. Versjillendje kiere zoog ich einzelfde opvallendje verkiersbord. Ein wildj verke en ein riëe zagte in het Nederlands: Wae kinne zoeë mer äöversjtaeke! Waas det poëzie of kal van eine zate? Ich dach het lètste. Väör zónne flauwe kul te bedinke mós se te väöl trappist in de Achelse Kloes höbbe gedrónke. Óngertösse leej ich dorst.
Inèns waas dao ein lang laan nao het kloeëster. Gelökkig mer, de miezer begós echte raegel te waere. Binne ote we get en ich drónk miene trappist. Mer van éín glaas trappist kries se noewe dorst. Dus kwoom ich figuurlik van de raegel in de dröp: geine twiëdje trappist, want ich mós nog wied fietse. De echte raegel heel aan en we lepe zoeë lang eine groeëte winkel binne vol beeldje van heilige, printjes, kaerse, roeëzekrens en anger devotie-artikele. Mien ganse katholieke jeugd loog in bóntje kitsj väör mich oetgesjtaldj. Bie de afdeiling beuk sjtóng ein saort bord. Het opsjrift mós zeen bedachtj door eine dichter of eine Trappist mèt te väöl trappist op: Oos Leef Hier zuut dich. En oos camera’s ouch!
2018, waek 38
