Ederein óm mich haer wètj óngertösse van mien twië hiel linker linkerhenj. Det ich gein technisch inzicht höb, is ouch algemein bekindj. Zón handicaps höbbe ouch häör väördeile. Nemes verwachtj van mich det ich väör klusseman sjpeel. Ellie is gelökkig waal hiel henjig en duit waat in normaal hoeshaojes de man duit. Het zaet waal èns det ich viefenviërtig jaor geleje daoväör mèt hem bèn getrouwdj. Det is neet waor, mer het is waal gemaekelik, zón praktiese vrouw. Efeng. We höbbe ein groeëte parasol. Het sjerm mós se mèt ein kaord ómhoeëg trèkke. Det löptj langs ein sjtang tot baove in de toep van de parasol. Door het kaord aan te trèkke of te laote zakke, kins se het sjerm aop make of sjloete. Baeter kan ich het neet besjrieve.
Het mechanisme zitj ingewikkeldjer inein as het binnewerk van ein rolloek. Dae det haet bedachtj is eine sjpitskop. Techniek is prachtig, zoeëlang het wèrktj. Mer mèt die wörmdje ein poeës trök waas het kaord van oos parasol kapot. Ich zoot al haost in de auto väör ein noew parasol te gaon koupe. Mer Ellie pakdje de fiets, ging nao de winkel en kwoom thoes mèt ein paar maeter kaord. Ich waerdje d’r baar óngemoodj van en zoog het geplaar al väör mich. Eine middig zjweite, sjteeds lestiger kieke en dan toch ein noew parasol mótte koupe.
Mer ich zjweeg: zelf zooj ich het geval zeker neet gemaaktj kriege. Ellie pakdje pen en papeer, kraop ónger de toe kap van de parasol en teikende oet wie het systeem inein zoot. Ich heel mich wied oet de buurt. Zeker wie Ellie de parasol op ein taofel lag en het systeem oetein begós te drejje. De aafloup liëtj zich raoje. En half oer later sjtóng de parasol rechtop en ze ging aope en toe wie altied. Ich kösdje Ellie en zag: ‘As ich dich toch neet haaj. Allein al daoväör mós ich mèt dich trouwe. Ich höb nörges waeze van.’ Ellie keek mich èns aan en zag: ‘Dat kloptj. Mer het waas aeve good henjig as se get waeze haads van kaoke!’
2018, waek 35
