Ich haaj die nacht gedruimdj äöver eine kerstboum. Dae sjtóng in ein kamer woeë verder nemes waas. Ich kós het hoes neet. De inrichting leek ein bietje aojerwets Duits. Mèt väöl zjwaor, dónker muibele, eine groeëte aope haard en de kop van ein wildj verke aan de moer. De kerstboum waas prachtig, aojerwets opgetuugdj. Mèt bóntje bel, ingele, veugelkes en goude klökskes. Ich keek mich in miene druim de ouge oet. De peek baove-op waas ein prónksjtök. De verdieking in het midde besjtóng oet eine zilvere appel dae aan twië kantje waas oetgehäöldj. Binne-in wore ze aafgewèrktj mèt glitterendj greun en roeëd. De sjtraole van de kerstverleechting waerdje d'r prachtig in trökgekaatstj. Baove oet de peek hing speels krollendj ingelehaor nao ónger. Dit waas de peek dae ich altied haaj wille höbbe, mer noeët haaj kinne vinje. Hae besjtóng dus.
Inèns veel mien oug op ein envelop ónger de boum. Dao sjtóng op: 'Für Dich.' Zónger nao te dinke of ich dae 'Dich' waas, mook ich de envelop aop. Dao zoot ein breefke in. De boeëdsjap mook mich blie: 'Zum Mitnehmen.' Ich bedach mich neet, pakdje eine sjtool, ging d'r op sjtaon en reikdje nao de peek. Hiel väörzichtig probeerdje ich hem van de tuup aaf te sjuve. Mer het ging wie het in det saort druime altied geit. De verkeskop begós gevierlik te knorre. Ich sjrók mich kepot, veel lank oet väöräöver en waas klaorwakker. Vanaaf det moment haaj ich gein röst mier. Noe ich de peek van mien druime haaj gezeen, zooj en mós ich hem ouch höbbe.
Ellie en ich wore sjmörges nao het aete drek nao de sjtad gegange. Winkel väör winkel haje we aafgesjuumdj nao miene druimpeek. Vergaefs. De mismood waas mich d'raan. Mesjien zoje we èns nao Pruses mótte gaon, nao ein kerstmertj. We lepe trök nao de auto. Ellie keek mich van beziejes aan en zag: 'Kiek neet zoeë seup. Bèn blie det se de nak neet höbs gebraoke wie se door dae kerstboum veels.' Op zo'n momente weit ich weer woeëväör ich van Ellie haoj. Zien glaas is altied half vol.
2018, waek 52
