4 en 5 mei gaan dit jaar niet door. Uitgerekend 75 jaar nadat we onze vrijheid terugkregen, moeten we op zoek naar een aangepaste manier van herdenken & vieren. Zo zal dit jaar op 4 mei noch de Dam, noch onze Limburgse pleinen, vollopen met mensen. Enkel de Koning zal daar dit jaar staan om te spreken.
En op 5 mei valt er alleen in de beslotenheid van ons huis iets te vieren; niet samen op het Limburgs Bevrijdingsfestival in Roermond. Gisteren is immers besloten dat we tot 1 juni écht niet meer samen kunnen zijn. Niets gaat nog door. Nergens in Nederland, nergens in Limburg.
Natuurlijk is het een hele vreemde speling van het lot, dat we uitgerekend in het jaar dat we zo ‘massaal, uitgebreid en toegewijd’ onze bevrijding van toen vierden, nu zelf onze vrijheid verliezen. Ik zeg nu even ‘vierden’, omdat we in Limburg vandaag precies 3 weken geleden de Limburgse bevrijding afsloten met een indrukwekkende slotmanifestatie in Venlo.
Ik sprak daar die dag nog over hoe ik deze ’75 jarige bevrijding’ als een soort ‘resetknop’ had ervaren. Omdat het ons bijna zes maanden lang – zo lang als de bevrijding in ‘44/’45 duurde – aan het denken had gezet over ‘goed en fout’; over ‘wat zou ik hebben gedaan hebben?’;
en over ‘wat zou ik nodig hebben gehad om moedig genoeg te zijn om anderen te helpen?’.
Ik sprak daar ook de hoop uit dat deze ‘denkoefening’ ons zou helpen verder te bouwen aan een Limburgse samenleving waarin mensen elkaar voldoende vertrouwen, om samen weerbaar te blijven. Niet wetende dat we al zo snel op de proef zouden worden gesteld. En ik dan toch een zekere trots voel als de Venlose burgemeester Antoin Scholten, als voorzitter van de Veiligheidsregio Noord Limburg kan melden dat het massaal vertoonde ‘erop-uit-gedrag’ van het afgelopen weekend nog best meeviel in Limburg. Al moet het nu natuurlijk écht klaar zijn met het nodeloos naar buiten gaan.
Daarmee moet het nu écht klaar zijn, om juist die groep te beschermen die wél al wist wat het betekende om niet meer de vrijheid te hebben om te gaan ‘waar en met wie’ je wilt. En dat zijn zij die de oorlog nog hebben meegemaakt. Ouderen die nog kunnen weten dat samengepakt en hongerig in kelders ondergedoken zitten, nog heel iets anders is dan thuiszitten met Netflix op de tv en de supermarkt om de hoek. Zij zijn het die nu extra kwetsbaar zijn. Zij zijn het waarvoor wij nu even onze vrijheid ‘met liefde’ horen op te geven. In de wetenschap dat wij dat in Limburg kunnen: even iets verliezen, om straks in alle weerbaarheid te herwinnen.
Zorg goed voor elkaar, en daarmee voor uzelf, zoals we in Limburg gewoon zijn.
Gouverneur Theo Bovens heeft zijn column ook ingesproken. Klik op de link om de column van de gouverneur te beluisteren!
Theo Bovens, Gouverneur
