Vlak bie ós hoes ligktj ein groeët sjtök landj aan de randj van het Luedaal. Ein poeës geleje is dae akkergróndj ingezejdj as graasveldj. Pas haet emes det mèt sjrikdraod aafgezatte en d'r ein klócht sjäöp in losgelaote. Vanmörge leep ein vrouw mèt häöre hóndj bie ós väör äöver de sjtoep. Tenminste, det haaj ze gaer gewildj. Mer ze kós wille waat ze wool, de hóndj zat geine poeët väöroet. Hae wool weg, de angere kantj op. Het waas eine baer van ein biëst. Groeët en zjwaor. Ich kan het saort neet neume, van huunj höb ich nog minder versjtandj as van kanaries.
Waat de vrouw ouch probeerdje, de hóndj kwoom neet van de plaats. Niks baadje: netjes aankalle neet, commandere neet. En het deer aan de reem väöroet trèkke al gaaroets neet. Dao waas de hóndj gewuen te zjwaor väör. De vrouw zoot d'r mèt. De hóndj weigerdje de kantj van de sjäöp op te gaon. En trök de angere kantj oet wool de vrouw neet. Ze vertèldje óngertösse det häöre hóndj ein paar daag ierder taege de sjrikdraod óm de sjaopswei waas geloupe. Det hae eine flinke sjtoek haaj gekrege. Det het biëst daonao neet mier in de buurt van de wei dors te kómme. Ouch neet as ze d'r haer ginge vanaaf eine kantj woeë de hóndj angers noeët kwoom. De räök van de sjäöp hóngerd maeter wiejer waas kinnelik al genóg väör het biest aaf te sjrikke.
De vrouw mós zich op het lètst van erme ozel mèt de hóndj ómdrejje. Ich keek häör nao en kreeg ein idee det neet is oet te veure. As we noe èns bie alle miense, groeët en klein, ein aparaatje kóste inboewe woeë ze eine flinke sjtoeët sjtroum mèt kinne aafgaeve. Allein as ze waere lastig gevalle door herriemaekers en aanranjers. Of door anger volk waat de puet neet kan thoeshaoje. Net wie dae hóndj zoje die zich, nao éine optater al, waal döbbel bedinke väör nog èns get te probere. Det zooj in de toekómst eine houp óngelökkige miense sjille. En eine houp läöges, gedrej en sjienheiligheid.
2019, waek 12
