Ellie en ich zote op de Mertj in Remunj achter ein tas soep. Dao höb ich blauw plekke van äövergehaoje. Het waas natuurlik neet de soep die Ellie zelf meuktj, mer det wiste we. We wore net begós wie zich eine man aan het täöfelke naeve ós zat. Hae zoog d'r neet echt verzorgdj oet. Óm äöver gooj manere mer te zjwiege. Door ziene kale kop waas de laeftied van dae miens lestig te sjatte. Hae baog zich royaal nao väör en keek ós de soep bekans oet de tas. 'Ich zeen het al,' zag hae mèt ein sjtum van miense die alles baeter weite. 'Tomatesoep. Die mós se neet te heit aete. Dan preufs het aroma neet.' Tomatesoep. Det waas ónzin, we zote allebei achter ein goeëte kómp goulashsoep. En het advies äöver het neet te heit aete?
Woeë bemeudje dae miens zich mèt?
We lete die noesjierige naas zoeë wies en zagte niks. Ellie brook väör ós allebei nog ein sjtök mik aaf en we ginge wiejer mèt aete. 'Ze damptj flink,' probeerdje de man nog éns. 'Det is echt te heit väör eine zuvere sjmaak.' Wie we weer neet reageerdje, drejdje hae zich van ós aaf, asof we hem haje beledigdj. De soep waas trouwes neet heit, gewuen werm. Ich vónj det ze heiter haaj moge zeen. Wie de kinjer klein wore, klaagdje ze dökker as de soep te heit waas. Ich haaj dan ein vast antjwaord. Neet erg pedagogies. Ellie vónj teminste det ich as vader op mien wäörd mós lètte. Op eine vieze kier moch kleine Frits mètaete bie tante Gonnie en aome Ed, oos äöverbure. Ein paar daag later deej tante Gonnie versjlaag. Wie dampendje soep waerdje opgedeendj haaj junior gruets zien vader aangehaoldj: 'Pap zaet altied ...' Waat ich altied zag, veel mich weer in wie dae man opnoew nao mien soep wees en zag: 'Die damptj wie eine sjtoumkaetel. Väöl te heit väör te aete.' Ellie veuldje aan waat ich ging zègke en sjtampdje mich óngezeen taege de sjene. Mer mien zin waas al óngerwaeges: 'Soep en vrouluuj mótte heit zeen.'
2019 waek 37
