Het is neet netjes väör de laeftied van ein vrouw te neume. Dus ich gaon hie neet zègke wie aod Ellie precies is. Mer zelf bèn ich pas geleje nege-ensestig gewaore en Ellie is ein diek jaor jónger as ich. Nog lang gein sevetig dus en nog jónk van geist. Mer ouch van lief.
Daoväör sjloog mich in miene sjlaop de sjrik óm het hert van eine druim dae zoeë laevesecht waas det hae mich nog daag door de kop bleef sjpoeëke.
Eine nachtmerrie eigelik. Ich druimdje det Ellie in verwachting waas. Het waas al ein flink sjtök op sjäöt. Ziene boek waas zjwaor en het oot de daag augurke in het zoeër. Wie het lang geleje echt zjwanger waas, haaj het bekans geine boek en augurke kós het neet verdrage.
Ich wis mich geine raod. We begóste ós zelfs in miene druim te sjteggele of we het kindj zoje haoje of neet. We höbbe al twië volwasse kinjer, mer Ellie vónj ein derdje kindj gein probleem. Het haopdje zelfs det het eine twiëling zooj kriege, ein maedje en eine jóng.
Ziene boek waas d’r zjwaor genóg väör. Ich sjtóng neet te prieke op ein noew vadersjap en haopdje gans get angers. Normaal waer ich halverwaege eine kwaoje druim wakker. Deze ging mer door. Väör ich het wis, wore we óngerwaeges nao het zekehoes väör de bevalling. Wie kins se zoeë get druime, vreugs se dich achteraaf aaf.
Ich höb niks taege klein wichter. In taegedeil, ich zeen ze gaer, mer op miene laeftied het leefst bie anger miense. Wie ich oet dae nachtmerrie bèn gekómme weit ich neet, mer inèns loog ich naat van de zjweit wakker naeve Ellie. Väörzichtig veuldje ich aan ziene boek.
Plat en sjtrak wie altied. ‘s Angerdaags informeerdje ich kwansies of het augurke wool, mer gelökkig keek het mich vraemdj aan en vroog of ich gek waas. Toen höb ich miene druim mer opgebeechtj. Ellie begós sjmakelik te lache. ‘Ich, in verwachting!?’ reep het. De vraog daonao kwoom hel aan: ‘Höbs se dich ouch aafgevraogdj waem de vader dan zooj mótte zeen?’
2018, waek 19
