Ein paar daag geleje sjtóng ein vrouw aan de däör. Ze waas gans vanoet het dörp kómme geloupe. Det is ein flink sjtök. Väör mich ein klein keteer, as ich d'r good aan bèn. Zuuj is twiëennegentig. Ze löptj aldaag. Döks twië oer, wied óm Haelen haer, asof het niks is. Ze vertéldje gaer. Det ze zelf kaoktj, poetstj, de was en boeëdsjappe duit. En ouch nog kleier vermeuktj väör angere. Ze woeëntj op de hoeëgste etaasj. Edere daag löptj ze ein paar kier twië trappe op en aaf väör ónger of baove te kómme. Ze is het laevendj bewies det laeftied niks zaet. Het geit d'r óm wie gezóndj se bès.
Bès se zoeë aod wie se dich veuls? Het waertj gezagdj. Meistal door miense die zich jónger zègke te veule as in häöre pas sjteit. Det zooj beteikene det se de waorheid (diene gebaortedatum) kins vervange door waat se gaer as waorheid zoojs wille zeen. (zoeë aod zeen as se dich dinks te veule) Eigelik meuks se dichzelf get wies. Mer as det wèrktj is het prima. Soms dinks se äöver get nao en dan sjtete dien gedachte örges angers haer. Zoeë zoot ich inèns in ein verhaol det ich pas haaj gehuerdj. Wie ich dao weer bie kwoom? Mesjien ómdet de vrouw vertèldje det ze bie het kèrkkoeër waas.
Mós ich daoväör aan het väörval mèt dae aojerwetse pesjtoeër oet Heitse dinke? Dae mook zichzelf niks wies, mer leet zich get wiesmake. Hae wool geine moderne muziek in zien trouwmèsse. Allein kèrkmuziek dougdje. Mer ein koppel wool per se in häör trouwmès 'Nights in white satin' huere. Van de Moody Blues. Ederein kan het, mer dae pesjtoeër wool d'r niks van weite. En toch höbbe de muzikante het nummer gesjpeeldj. Op orgel en gitaar, zónger zang. Ze kondigdje het werk aan as, ik zègk mer get, 'Opus 13, van Bach.' De ganse kèrk zoot te genete van 'Nights in white satin'. Pesjtoeër genaot van Bach en kwoom de muzikante nao aafloup ekstra bedanke. Hae bekindje tot zien sjanj: 'Dit werk van Bach kós ich nog neet.'
2019, waek nege
