Ellie en ich ginge mèt de fiets nao Remunj. Mèt de wintjer väör de däör móste d'r werm kleier kómme. Ouch eine wintjerjas väör Ellie. Det bleek nog ein hiel gezeuk. Ellie is mer sjmaal en de mode is sjteeds mier gemaaktj op miense mèt ein groeëter maot. Efeng. Ellie sjuumde in de zoeëväölste zaak de rekke aaf. Ich volgdje óngertösse ein tafreeltje det zich väör mien naas aafsjpeeldje bie ein paspóp. Die haaj toevallig eine wintjerjas aan. Ein vrouw en eine man van oze doon sjtónge d'r bie. Hae leek op ein mislökdje versie van André van Duin. Ein verkuipster van hoeëgoet zevetiën sjtóng bie häör. Ein hiel lank maedje mèt ein lank gael vest. Ein saort ochtendjas, leek het.
De vrouw vroog of ze de jas van de paspóp moch passe. Die sjóng op ein klein verhueging. Het maedje mèt zien lank lief haaj amper plaats väör naeve de póp te sjtaon. 'Zal ich dich vasthaoje? Dan hoofs se neet bang te zeen väör te valle.' De man wachdje het antjwaord neet aaf, mer greep het verkuipsterke sjtevig vast. En neet bie de inkele! De vrouw sjtóng d'r giftig bie te kieke. Of waas ze jaloers? Häöre miens mook óngertösse ein paar 'lollige' opmerkinge. Allein haezelf lachdje. Het maedje keek hulpeloos. Twië aojer dames achter de kassa hele het sjpeel in de gate. De ein keek zunig, de anger zoeër. Mer ze grepe neet in, de klantj is käöning.
'Eigelik móste we het angersóm doon,' zag de man. Zien sjtum verrooj det d'r weer get 'lolligs' ging kómme. 'Doe hèls de póp vast en ich doon dich dae kamerjas oet.' Het maedje versjtiefdje, de vrouw kreeg ein gezicht wie aek. De man lachdje, ging óngemaekelik op zien tiëne sjtaon, reikdje nao de sjouwers van de verkuipster en begós aan häör vest te fóddele. In ein houmou sjtóng de zoer kassadame bie hem. De ergernis draop van häör gezicht. 'Kan ich helpe?' vroog ze netjes mer kordaat. De man wool weer 'lollig' zeen. 'Zeker, mevrouw. Haod mich èns ein handj in rögk. Dan kan ich d'r baeter aan.'
2018, waek 45
