175 jaar De Molshoof: vijf generaties familiebedrijf
Nel Gubbels-Bollen zag achter de toog tijden veranderen
De bekende geschiedenis van de locatie op een kruispunt aan de huidige rijksweg N280, gaat zelfs nog veel verder terug. Een zekere Jan Mols vestigde zich daar rond het jaar 1600. Zo ontstond ook de uitdrukking ‘biej Mols’.
Boerenmarkt
Door de gunstige ligging en de goede ontsluiting, ook na de opwaardering van de N280 die eraan komt, is De Molshoof nog steeds geschikt als een ontmoetingsplaats waar handel gedreven kan worden. Anno 2018 liggen er zelfs plannen om een doorlopende boerenmarkt te realiseren. Het restaurant blijft in die plannen bestaan, maar in de bestaande gebouwen en op de parkeerplaats is er ruimte voor veel meer.
Traditie
Van oorsprong boerderij/café, werd De Molshoof later een café-restaurant met zalencentrum en weer later een veetransportbedrijf. Voorheen vonden er ook fokveeveilingen plaats, tot daar een verbod op kwam.
Mols Pierre
Terug in de tijd nu weer, want dik twee eeuwen na de tijd van Jan Mols, in 1843, begon Peter Laurens Hendrikx (ook wel Mols Pierre) in de boerderij dus een café. Hij was de overgrootvader van Nel Gubbels-Bollen die in 2018 nog altijd de scepter zwaait achter het buffet. Dat was ook al zo in 1993, toen De Molshoof het 150-jarig bestaan vierde. En ook toen was er al aandacht van de pers. Nel vertelt aan de hand van die oude artikelen wat er in de afgelopen 25 jaar gebeurd is.
Clientèle
Het caféleven is in zijn totaliteit al erg veranderd, vertelt Nel. Het rookverbod is daar wel van invloed op geweest, denkt ze. Maar ook andere maatschappelijke en technische ontwikkelingen zorgden er voor dat specifieke groepen, zoals de op zondag Studio Sport kijkende bezoekers, verdwenen. Restaurantgangers en passanten vormen mede daardoor nu een voorname groep van de clientèle, maar ook de zaal wordt veel gebruikt voor vergaderingen en bijeenkomsten.
Generaties
Het leven heeft Nel niet gespaard wordt duidelijk, als we naar de foto’s van vroeger kijken. Haar moeder, Nel Bollen-Hendrikx, die tot haar 65e de zaak leidde was destijds 84. ‘Zij overleed in 1997. Mijn man Joep overleed zeven jaar geleden’. Van de twee kinderen, Karien en John, zei Nel in 1993 dat ze hen nooit onder druk zou zetten om de zaak voort te zetten. Ze hield woord en zij kozen inderdaad een andere richting. Dus komt er na vijf generaties een einde aan de ‘dynastie’, zo beaamt Nel. Ergens anders werken was vroeger taboe. Ze heeft er daarom nu vrede mee dat de kinderen een andere weg bewandelen. ‘Of ze moeten zich alsnog bedenken. Een late switch, je weet het maar nooit...’
Druk
Eigenlijk had haar broer Wim de zaak overgenomen, maar die verongelukte in 1972 op 22-jarige leeftijd vertelt Nel. ‘Ik deed toen al het café, het verzorgen van het vee en de boekhouding. En kort daarna overleed vader’. Er kwam daardoor veel op de schouders van Nel terecht, ook al omdat er daarnaast dus nog een veetransportbedrijf gerund moest worden. In 1993 zei Nel daarom dat ze, na dertig jaar achter het buffet, er nog hooguit tien jaar aan vast wilde plakken. Dat is dus niet helemaal gelukt…
‘Nee, maar ach, het is altijd goed gegaan’ besluit Nel. ‘Dus achteraf gezien vind ik dat helemaal niet erg. Tijd voor hobby’s is er nooit geweest, dus ik zou ook niet geweten hebben wat ik had moeten doen.’
Feest
Bij het 150-jarig bestaan werd drie dagen feest gevierd. Ook dat gaat nu anders. ‘We hebben een personeelsuitje met de hele club. Samen met het team ziet Nel de toekomst positief tegenmoet omdat een goede samenwerking voor iedereen het beste werkt. Verder houden we het een beetje besloten.’ Bij het afscheid vragen we nog hoe lang ze nu nog denkt door te gaan. ‘Op naar de volgende 175 jaar, zet dat maar in je stukje’, lacht Nel.
