Midde-Limburg haet väöl plaatsname die beginnen mèt ein H. Haelen, natuurlik, woeë ich bèn gebaore en nog altied woeën. Mer ouch Häör, Hael, Heitse, Heibloom, Hunsel, Haler, Herkebos, Helje en Herte. Eine sjlumme miens oet B lag mich die H-leefdje oet. Wie in Midde-Limburg väör en nao dörpkes óntsjtónge, móste die eine naam kriege. Mèt de H van 'Hemel' dachte de miense oet die plaatse al ein sjtök op waeg te zeen nao het paradies. Dae oetlègk sjleit natuurlik nörges op: de H is ouch de iërste letter van 'Hèl'. En aan de hèl mós ich pas geleje dinke door het verhaol van ein vrouw.
Ze waas gebaore in ein van die H-plaatse. Häör vader waas wèrkman. De vrouw kós as kindj good liëre, mer ja. De toekomst van kindjer oet ein gewuen hoeshaoje loog tot lang nao de aorlog vast: jónges, ambachtsjoeël; maedjes, hoeshaodsjoeël. Det lètste waas dus het advies van het hoofd van sjoeël. Het bèste maedje van de klas mós nao de hoeshaodsjoeël, want zien vader droog eine overall. Mer deze vader waas ziene tied väöroet. Hae wool det de meister zien dochter nao het lyceum leet gaon. Mer det waas ónmäögelik: waat maendje dae vader zich waal neet? Hiel väöl, want hae regeldje zelf det zien dochter toelaotingseksame väör het lyceum moch doon. Ze sjlaagdje mèt glans.
De meister reep hulp in van pesjtoeër. Dae mook de vader dudelik det zien dochter neet nao het lyceum kós, det zooj ónherroepelik fout gaon. Zoeë haaj God het neet bedoeldj. Troewes, waat móste de miense waal neet dinke? Det hae het hoeëg in ziene bol haaj? Achter ein paar jaor leep het maedje hem het hoes oet, zónger det hae d'r get aan haaj gehadj. Haaj de vader dao al aan gedachtj? Het antjwaord waas dudelik: 'Ich hoof niks aan mien dochter te höbbe, die mót get aan häör vader höbbe.' Het lyceum ging door, het maedje liërdje wiejer. Woeëndje het dan toch in ein dörp mèt de H van Hemel? Helaas, jaore later weigerdje pesjtoeër het maedje te trouwe. Hae goof ziene zaegel neet aan vreklep.
2022, waek 39
