Er is geen mooier gevoel dan de klik die je touw doorgeeft als je magneet een metalen voorwerp vastgrijpt. Daar doe ik het voor, voor die ene klik en natuurlijk ook een beetje voor de schatten die ik boven water haal. Ik ben al jaren een fanatieke magneetvisser, met name in de maanden dat je niet met kunstaas op snoek mag vissen. Magneetvissen biedt dan uitkomst om toch ‘lekker bezig te zijn’ aan de waterkant. De laatste tijd krijgt de sport echter een negatieve lading, omdat er wat bommen werden opgevist. Er wordt door politici en politie zelfs geroepen dat er een landelijk verbod moet komen. Voor mij blijft de aantrekkingskracht van de vismagneet echter krachtig. Er moet wat mij betreft dan ook geen verbod komen, maar de overheid moet zorgen voor veilige magneetvisvijvers.
Voor wie nog nooit gevist heeft met een magneet even een minicursus. Magneetvissen doe je met een vismagneet aan een touw. Ik gebruik een touw van een 25 meter, maar ik vis dan ook nooit op plekken waar het echt diep is. Net als bij gewoon vissen is het aas dat je kiest essentieel. Maar let op, bij deze tak van de sportvisserij is je aas een magneet en je haak een karabijnhaak. Ik vis het liefst met een lichte magneet die tot 180 kilo trekkracht heeft. Mijn zwaarste magneet trekt 400 kilo, maar die haal ik enkel uit mijn magneetviskoffer als ik iets zwaars op het spoor ben. Als ik die continu gebruik, blijven er veel te veel kleine dingen aan plakken, zoals spijkers, vishaakjes en bierdopjes. Ik draag altijd handschoenen, omdat je met je vingers tussen de magneet en een stuk metaal kunt komen en dat is niet prettig bij een magneet met 400 kilo trekkracht.
Als je magneet zich tijdens het binnenhalen vastzet op een metalen voorwerp voel je een soort klikje, dan merk aan de spanning van het touw dat je beet hebt. Dan is het even aftasten hoe zwaar het is en in welk tempo je het touw binnen kunt halen. Soms laat een voorwerp los, maar meestal heb je dan na een paar worpen weer beet. Ik ving reeds betonijzers, ijzeren buizen, een trapladder, fietsonderdelen, een telefoon, visspullen, munten, sierraden, een tuinstoel en een bromfietslamp.
Op allerlei YouTubekanalen worden er kluizen uit het water getakeld, maar dat is me nog nooit overkomen.
In de media verschijnen dagelijks berichten over magneetvissers die bommen, pistolen, Kalasjnikovs en bazooka’s opvissen. Ik heb zelfs nog nooit een kogel gevonden en de magneetvissers die ik spreek ook niet. Maar goed, volgens de explosievenopruimingsdienst zijn de gevaren van magneetvissen enorm. Het is niet de vraag of, maar wanneer er doden of gewonden zullen vallen, schrijft de dienst in een persbericht. Je krijgt bijna de indruk dat er dagelijks duizenden bommen en granaten de kade opgetakeld worden, maar in werkelijkheid is de dienst 75 keer uitgerukt dit jaar. Maar ja, er zou maar eens echt wat gebeuren, dat wil je als overheid niet op je geweten hebben. Verbieden dus maar?
Nee, de overheid zou een subsidieregeling in het leven moeten roepen waarmee ondernemers veilige magneetvisvijvers kunnen aanleggen op een plek waar geen bommen liggen. Criminelen kunnen daar hun gestolen waar en kluizen kunnen dumpen, zolang het maar geen wapens zijn. Ook zouden mensen die bedrogen zijn door hun partner de gekregen juwelen daar kosteloos in het water moeten kunnen gooien. Misschien zou het leuk zijn als er ook wat ontmantelde bommen in het water gegooid worden, zodat de sport ook voor de echte trillseekers interessant blijft. Ik stel me zelf teamuitjes voor waarbij er naar een kluis met riant geldbedrag gevist kan worden. En daarna gezellig openslijpen en barbecueën.
Als er veilige vijver komen kan ik mijn sport gewoon blijven uitoefenen en kunnen slimme ondernemers een leuk centje bijverdienen.
Ik zie het al helemaal voor me: Indoor magneetvisvijver Leudal. Verbieden is geen oplossing, daarvoor is de aantrekkingskracht van de vismagneet te sterk.
