Ellie en ich wore op bezeuk bie aoj kinnisse. Laote we häör Mieks en Sjaak neume. In de loup van de jaore wore de contacte verwaterdj. Toch waas de vrundjsjap noeët verdwene. Zoeë aaf en toe zoge we ós nog, toevallig. Eine kier zelfs op ein parkeerplaats naeve de Route du Soleil in de buurt van Lyon. En dan waas het altied van: 'Wae mótte èns gauw get aafsjpraeke.' Mer dao bleef het weer bie. Net väör de Noejaor veel häör kerstkaart in de bös mèt alle gooj winse. Mer ouch mèt veer datums in januari van dit jaor, mèt de vraog of we op eine van die daag op bezeuk wole kómme. Al op tied, dan kóste we biekalle en Mieks zooj väör ós get lekkers kaoke. Gelökkig waas d'r eine daag bie dae Ellie en mich pees.
En zoeë reje we de väörige waek richting het Zuide. Gezellig, dachte we. En det waas ouch, mer toch veuldje we allebei ein sjpanning dao in hoes. Asof die twië zich örges flink äöver haje gesjtraeveldj. Dao kwome we troewes gauw genóg achter wie ze ós door het hoes lèdje. Het zoog d'r prima oet, sjoeëns ze d'r al bekans twintjig jaor woeëndje. Mer Mieks wool links en rechts gaer get opknappe, väör te beginne ein noew käöke. Sjaak vónj häör käöke nog prima en ich waas het mèt hem èns. Det zag ich natuurlik neet. 'De keulkast is kapot,' zag Mieks, 'en de wasemkap. Waat zoojs doe dan doon?' vroog het aan Ellie.
Het haopdje natuurlik väör Ellie aan ziene kantj te kriege. Det zoot mèt die vraog te zjweite. 'Ja,' zag Ellie, 'mien käöke is twieëntwintig jaor. En we höbbe väörig jaor ein noew aafzuugkap en eine noewe keulkast d'rin gezatte. Det péstj precies en de käöke is wie noew.' Sjaak sjtóng te glundere. 'Det zègk ich ouch de hiele tied,' zag hae taege Ellie. 'Mer kiek dan èns hie,' heel Mieks aan. 'De randj van de aanrecht is gans kaal.' Sjaak sjödje mèt de kop. 'Gans kaal? As d'r haor op sjtóng, waas het ouch neet good!'
2019, waek 4
