Lumens, is de titel van een bijzonder boek, wat ik onlangs van een vriendin kreeg. Zij had dit boek voor zichzelf besteld en meteen ook maar een voor mij. Ik had geen idee waar dit boek over ging en nieuwsgierig las ik op een regenachtige zondagmiddag, Lumens bijna in een keer uit! Een schot in de roos, zeker weten.
Lumens beschrijft een blauwdruk voor een nieuwe wereld, onze wereld die volop in verandering is. In deze barre tijden zoeken mensen naar perspectief. Ik wilde eigenlijk niet schrijven over polarisatie in het kader van de huidige tijdsgeest. Zonder het ‘C-woord’ te noemen, weet iedereen toch wel waar het over gaat als ik het heb over polarisatie of tweedeling in onze maatschappij. Nog nooit eerder meegemaakt en om deze verdeeldheid te ontstijgen, moeten we elkaar hervinden in eenheid en vertrouwen. Ieder vanuit zijn of haar eigenheid. Wij leven niet in een tijdperk van veranderingen, maar in een ‘verandering van een tijdperk’ (volgens Jan Rotmans).
Dus is het helemaal niet gek dat je onrustig bent, sterker nog, het zou heel gek zijn als je dat niet was.
Onrust vraagt om her-kaderen en heroverwegingen en betekent vaak chaos. Chaos in Griekse mythologie staat voor ‘het Grote Niets’, een onmetelijk zwarte lege ruimte zonder begin en zonder eind, van waaruit alles ontstaat.
De grote uitdaging voor ons allemaal ligt in het realiseren of herstellen van verbindingen tussen mensen, families, vrienden, collegae, buren enzovoorts. Uit ons hoofd betekent weg van oordelen. Terug naar ons hart, vertrouwen en liefde als sleutels van de ziel. Ik noem bewust het woord ‘ziel’ omdat ik geloof dat we met elkaar de bezieling zijn kwijtgeraakt. Dat we als schapen achter de herder aanlopen die ons de weg wijst. Omdat we met z’n allen het vertrouwen zijn kwijt geraakt in de systeemwereld. Omdat de menselijke maat allang zoek is en wij onze ziel hebben verkocht aan farmaceutische industrie of de politiek.
Dat we als we op de politiek en het systeem vertrouwen, we soms vergeten om zelf na te denken. Want je kunt niet goed nadenken als angst regeert. Wij hebben van nature angst voor veranderingen, toch? Veranderingen zijn eng. We geloven liever in de illusie van de machteloosheid. En als je de verbinding met jezelf verliest, verlies je ook de verbinding met je omgeving. Dat veroorzaakt het gevoel van leegte en eenzaamheid.
We hebben verbinders en koplopers nodig, maar ook slopers. Slopers die de muren van het oude bestaande controle-systeem afbreken en koplopers en verbinders die vanuit bezieling werken aan vernieuwing en ‘verlossing’. De afbraak van het oude maakt plaats voor iets nieuws, waar we dan ook opnieuw aan moeten wennen. LuMens is voor mij persoonlijk dan ook een van de meest inspirerende boeken uit deze tijd geboren. Een blauwdruk voor een nieuwe wereld? Wie zal het zeggen. In een wereld van hoop en vertrouwen, overwint Liefde van de angst en hoeven we niet meer terug te verlangen naar het ‘oude normaal’. Maar mogen we juist de nieuwe wereld omarmen. Want in potentie heeft iedereen alles in zich, zowel het licht als het duister. En zo is het precies goed, zo binnen zo buiten, dan klopt het voor mij weer.
Balans en nieuw perspectief, want het gaat wat mij betreft, ondanks alles....uiteindelijk de goede kant op. Daar blijf ik in geloven. In het oog van de orkaan is het stil en is er voldoende ruimte om na te denken en om zelf te bepalen of je met de stroom mee wilt gaan of niet.
Deze ruimte is nodig om ons bewustzijn te laten groeien en ons hart en hoofd te openen voor anderen en het nieuwe. Ruimte om jezelf goed te informeren over alles wat er speelt in de wereld en daarin je eigen plek te zoeken en te vinden. Zodra we begrijpen hoe we onszelf kunnen ont-wikkelen tot een wijze vrouw (of man), hebben we het recept voor een wereld waarin wijsheid, liefde en verbinding centraal staan. In zo’n wereld wil ik leven en daarvoor wil ik me elke dag inzetten en alles doen wat nodig is. Een soort Kerst-gevoel, maar dan het hele jaar door.
Een zalig en liefdevol Kerstfeest en voor 2022 meer vertrouwen, wijsheid en verbinding!
