Columns

Column Quirien van Haelen: De plassende provincie

Leudal

‘Asse eine kieër gewaes bös, bliefse gaon, dan mosse waal bewaege, kinse neet mier blieve sjtaon,’ zong het legendarische Beegdense duo Huugenties (Hugo en Thijs) jaren geleden al. Het is weer bijna vastelaovend en vastelaovend is onlosmakelijk verbonden met een volle blaas en dus met toiletbezoek. Er wordt met vastelaovend rijkelijk geproost en zeker met een paar pilskes op buiten in de vrieskou is de aandrang soms enorm. De carnavalist moet op zoek naar een toilet. Naast de proostende provincie is Limburg een dag of vijf lang ook de plassende provincie. Jammer genoeg worden de dames nogal achtergesteld en daar moeten we het dan toch maar eens over hebben. 

 

Regelmatig zie ik een rij van een paar honderd meter voor de dameswc’s staan. De rijen voor het damestoilet zijn vaak langer dan de felicitatierijen op goedbezochte prinsenrecepties of de polonaises op de kienjerboerebroelof. Sommige dames glippen het herentoilet in om daar hun plasje te plassen, maar dat is ook niet altijd een goed idee, want proosten en mikken gaan niet goed samen. ‘Heren doe de bril omhoog, dames zitten ook graag droog’ of ‘Kom gerust dichterbij, hij is korter dan je denkt.’ De spreuktegels die vroeger op onze toiletten hingen, hebben maar weinig geholpen. Maar goed, plassen op de herenplee zou niet nodig moeten zijn als er voldoende damestoiletten waren. Nu zijn die er nu vaak niet.

 

Het is toch eigenlijk wel een beetje gek. De ene helft van de bevolking kan gewoon altijd doorlopen en meteen een plasje doen, terwijl de andere helft van de bevolking eerst een hele poos in de rij moet wachten. Er werd in Nederland een tijdje geleden gediscussieerd over genderneutrale toiletten, maar over voldoende toiletten voor vrouwen hoor je maar weinig. Zijn vrouwen het dan zo gewend voor de wc te moeten wachten? Plannen ze hun toiletbezoeken anders? Ik moet over 20 minuten plassen, dan ga ik zo in de rij staan, dan komt dat precies uit... Zou het zo werken?

Waarom geen volksopstand, waarom geen protesterende provincie?

 

Bij veel drukbezochte evenementen staan er overal van die urinoirs op straat, maar meestal staan er slechts een paar vieze Dixies voor de dames. Dat is niet alleen met vastelaovend een probleem, het is altijd een probleem. Met Koningsdag in Amsterdam was minder dan 4% van de extra bijgeplaatste toiletten geschikt voor vrouwen. De meest bizarre rij zag ik bij wedstrijden van de Oranje Leeuwinnen. Daar komen waarschijnlijk net wat meer vrouwen op af als bij de meeste voetbalwedstrijden. Als je als een vrouw tijdens zo’n wedstrijd een damestoilet zou willen bezoeken, mis je waarschijnlijk zeker drie goals (Miedema ’37, Martens ’53, Groenen 88’) omdat er amper dameswc’s zijn. Ik vind dat raar.

 

Met openbare toiletten is het in Nederland eveneens vrij dramatisch gesteld. Vaak komen er op uitgaansavonden wat urinoirs uit de grond, maar dan houdt het meestal op. Openbare toiletten zijn er soms wel in bv. een gemeentehuis, maar die worden zelden aangegeven. Waar je in het buitenland overal prachtige zelfreinigende toiletten tegenkomt, is het in Nederland vooral een geval van boompje zoeken of ophouden.

Een paar jaar geleden kwam ik in de jungle van Trinidad & Tobago om de dertig minuten een openbaar toilet tegen.

Dat staat nogal in contrast met de gemiddelde Nederlandse stad, waar een vrouw met hoge nood enkel met de hogenoodapp een wc kan vinden. In de meeste steden en dorpen is een vrouw voor een plasje veelal aangewezen op een Hema, een tankstation of een horecagelegenheid.

 

In 2017 kreeg een studente een boete van 170 euro toen ze ’s nachts op straat urineerde. Alle uitgaansgelegenheden waren dicht er was geen openbaar toilet voor vrouwen in de buurt. De rechter oordeelde dat ze gewoon moest betalen, omdat ze ook op een urinoir had kunnen gaan zitten. Er wordt in Amsterdam wel gezorgd voor urinoirs voor dronken Engelsen, maar niet voor de dames. Gelukkig reageerde de gemeente meteen daadkrachtig en zijn er inmiddels maar liefst 7 openbare toiletten bijgekomen. Wat een wereldstad, geen wonder dat Frans Pollux daar zo graag een show wilde geven.


Rijen bij de damestoiletten zijn niet meer van deze tijd en horen al zeker niet bij vastelaovend. Laten we de proostende provincie worden die proost op uitstekende facilitaire voorzieningen voor iedereen. Proost!

 

 

 

 

 

 

Anja Baats-Vossen