De iërste zin oet de biebel is: ‘In het begin mook God de hemel en de waereldj. En de waereldj waas woest en laeg, volges de twiëdje zin. Det beteikentj det d’r niks waas, lag pesjtoeër oet wie hae in de klas äöver de sjöpping vertèldje. Ich sjnapdje det as kindj neet. Het waas troewes ouch gelaoge. In de derdje zin sjteit det d’r duusternis waas en aafgróndj. Det zeen alvast twië zake die mier zeen as niks. En troewes, as se aafgróndj höbs, ligktj d’r ouch get róndjóm haer, eine berg beväörbeeldj. En berg besjtaon oet sjtein. Dus in het begin waas d’r waal degelik get. Mer dao dors ich as kindj neet mèt aan te kómme bie pesjtoeër.
Het waord ‘niks’ heel mich door de les van pesjtoeër bezig. Want waat beteikentj ‘niks’? Sjtèl: eine zak is gans laeg. Kloptj het dan väör te zègke: ‘Dao zitj niks in?’ Nae, haaj ich mich bedachtj, want dao zitj lócht in. Mer ederein zag: ‘In eine laege zak zitj niks.’ Waat waas waor? Op eine kiër ging ich vèsse en kwoom mèt laeg henj thoes. ‘En,’ vroog pap, ‘woeë zeen de vès?’ Mèt taegezin zag ich: ‘Ich höb niks gevange.’ ‘Laot mich det ‘niks’ èns kieke,’ zag hae, ‘det wil ich gaer zeen.’ ‘Geine vès gevange,’ verbaeterdje ich michzelf. In de gang besefdje ich waat ich haaj gezagdj. Waas ‘geine vès’ inèns hetzelfdje as ‘niks’?
Later huerdje ich mam kalle mèt ein anger vrouw. Die vertèldje: ‘Miene miens duit thoes niks.’ Det waas neet waor. Ich haaj hem pas nog de gäöte zeen vaege. Det waas waal degelik get. Woeëväör kaldje die vrouw dan van ‘niks’? Het waerdje nog Sjpaanser wie mam zag: ‘Mich tuntj, doe höbs eine goje miens. En aevel, äöveral is waal get.’ ‘Det is waor,’ goof de vrouw bie. ‘Woeë is niks?’ ‘Nörges,’ zag mam. Ich dach det ich gek waerdje. Waas ‘waal get’ hetzelfdje as ‘niks’? Det kós neet kloppe. Dus ich vroog de meister wie het precies zoot. ‘Dae keek mich sjeif aan en zag: ‘Doe, doe meuks nog ein probleem van niks.’
2021, waek 34
