Schenken
Terwijl ik deze overweging schrijf, heeft Sint Nicolaas ons land alweer verlaten. Pakjesavond is net voorbij. De anonieme gever van geschenken in je schoen of op Pakjesavond. Een eeuwenoude traditie die terug gaat naar zijn leven.
Vanaf de 16de en 17de eeuw heeft de goedheiligman concurrentie gekregen van het feest van Kerstmis. Nu is kerstmis het feest van het schenken geworden. Vaak vinden we dit al een stressvolle bezigheid, je schenkt iets om een goede indruk te maken, of om de ander te overtroeven. Geschenken worden soms een wederzijdse plicht onder het motto: “O ik moet iets terug doen, anders klaagt de ander ook steen en been.”
Het woord schenken betekent oorspronkelijk iemand iets te drinken geven.
Schenk je eens wat in! Schenken betekent dus dat we iemand die dorst heeft iets inschenken om zijn dorst te lessen. Tegenwoordig zijn we dorstig naar materiele zaken, zo lijkt het, maar niets is minder waar. In ieder van ons zit ook de dorst naar liefde, aandacht, naar waardering. Iedereen van ons vraagt naar een geschenk wat je krijgt waar heel je hart, je verstand, je ziel bij betrokken is, en dat grootste geschenk aan de ander ben jezelf. Jij als mens kunt met de kracht van het christelijk geloof de kettingen los maken, de ander helpen bij het ontdoen van de zware lasten.
“Schenken” hoort bij Kerstmis en dat begint bij God zelf. Hij schenkt zichzelf in dat kleine kind in de kribbe. Klein, weerloos, hunkerend naar menselijk warmte, liefde en geborgenheid. Dat kleine kind in de kribbe schenkt hoop, troost en liefde, licht en barmhartigheid. Juist nu met deze sobere dagen qua feestvieren, vanwege corona en de besmettingen. Mensen die nog steeds vol in de rouw zitten, omdat ze het verlies van een dierbare in het voorjaar nog steeds niet hebben kunnen verwerken vanwege de afstandelijk. Eenzaamheid en psychische problemen die zijn gaan groeien in de harten van mensen.
Het kind in de kribbe vraagt als grootste geschenk om ons te openen, onze lege handen volstaan. De handen en het gebed van onze donkere en sombere momenten die ons raken en kwellen. Waarmee we ons machteloos voelen, alleen.
Het zal uw handen, uw innerlijk veranderen en ze zo teder en liefdevol maken als die van de herders bij de kribbe. Zoals een moeder een wiegelied zingt, mag u ook zo het kind opnemen in uw hart. In deze geest wens ik u een zalig Kerstmis en een voorspoedig nieuwjaar. Dat 2021 het jaar van het licht en de hoop mag gaan worden.
Pastoor Marcus Vankan
