Het bijzondere van coaching met paarden. Van mens tot dier
Ruim drie jaar geleden las ik in een artikel over Yolanda en coaching met haar paarden, net als mijn vader vond ook hij dit echt iets voor mij. Het kwam er niet maar niet van om een afspraak te maken. Het mooie was dat ik een sessie cadeau kreeg van een aantal collega’s, dus dat maakte het nog specialer voor mij
Mijn leven was in die 3 jaar behoorlijk veranderd, ik ben ondertussen mantelzorgers voor mijn ouders, vooral voor mijn moeder, zij heeft sinds 4 jaar Parkinson/Lewy Body dementie, naast een fulltime baan is je vrije tijd dan schaars. Dus ik zag deze coaching echt als een investering in mij zelf.
In augustus 2016 heb ik samen met een collega een geweldige dag mogen beleven bij Yolanda Cremers/coaching met paarden, Floor en Bas en niet te vergeten Boy brachten ons een geweldige dag, er werd volop geknuffeld, wij hadden direct een goed contact met de pony’s en het raakte een gevoelige snaar. Yolanda coachte en maakte foto’s en filmpjes die deze bijzondere dag vastlegde en de moeite van het terugkijken waard is. Het was een intense belevenis, de waterlanders vloeiden en daarna ploften wij neer op het gras om te aarden, na te praten en te stoeien met Sasha, de rottweiler. Het vertrouwen en de liefde die de paarden mij gaven raakten mij diep en maakte het een indrukwekkende dag
Yolanda vertelde dat het contact met paarden goed was voor iedereen, ook voor mensen met dementie en dat ik met mijn moeder ook welkom was. Dat leek me een goed plan maar om het te realiseren had ik hulp nodig. Mijn vader had ondertussen zijn schouder gebroken, ik rijd geen auto en moeke zit in een rolstoel, dus mijn neef schoot te hulp. Uiteindelijk hebben wij in oktober een datum geprikt en de weergoden speelden mee. Mijn moeder maakte direct contact met de pony’s, maar nog meer met Boy, de stoere Fries. Zij was niet bang, kroop een beetje uit haar schulp, want door de Parkinson kan zij zich soms helemaal afsluiten in haar eigen wereldje.
We hebben in de paardenbak gestaan tussen de beestjes, samen met Yolanda, met mijn ondersteuning heeft moeder wat rondgelopen en zij strekte haar handen uit om de paarden te aaien, dit was zo heerlijk om te zien, mama die alert werd en weer ergens interesse in had. Een van de pony’s legde zijn hoofd op haar schoot in de rolstoel, zo vertederend.
Moeder pakte Yolanda bij haar jas, trok haar naar zich toe en gaf haar een kus op de wang, als dank voor deze mooie dag. Al met al was het wederom een intense belevenis, mijn vader en neef keken toe van de zijlijn. Boy triggerde ons enorm, hij kwam naar mijn moeder en mij toegelopen, was heel voorzichtig en legde zijn mooie snuit op mijn moeders hoofd, vlak voordat we weggingen, hij keek ons na en hinnikte ten afscheid, dat zal ik niet gauw vergeten.
Het was sinds lang een topdag voor ons drietjes, mijn moeder was al lang niet meer opgewekt en bewust aanwezig. Op vrijdag 3 februari zijn we weer met de wensambulance naar Neer geweest. Mijn moeder ging vlak voor Kerst hard achteruit, op het moment gaat het iets beter. Ze heeft weer net zo intens genoten als in oktober!
Ik kan een sessie echt aanbevelen, als een cadeau voor jezelf, voor een kind dat wel een extraatje kan gebruiken, voor een ouder met dementie en ga zo maar door. Bas, Floor en Boy bezorgen je een onvergetelijke dag, samen met hun geweldige coach Yolanda, een vrouw met een hart van goud.
Mieke Deltrap
Emotionele dag
Op een zonnige dag eind oktober 2016 heb ik bijzonder bezoek gehad van een bejaard echtpaar van beide 84 jaar. Mevrouw is dementerend en heeft Parkinson. Haar dochter vertelde al eerder over de bijzondere band met haar ouders en dat ze het contact met de paarden vast ook erg fijn zouden vinden.
Bij het bezoek aan mij en mijn paarden was er volgens de dochter Mieke veel verandering te zien bij haar moeder. Ze bleef naar mij kijken, iets wat ze gewoonlijk niet zo vaak schijnt te doen. Ze kwam steeds meer naar voren in haar rolstoel om de paarden te kunnen aaien. Uiteindelijk is ze opgestaan en heeft ze ook een klein stukje gelopen met behulp van haar dochter. En stak ze haar hand uit om de paarden te aaien. Ze trok ze mij aan mijn bodywarmer naar zich toe en kreeg ik spontaan een kus van haar. Ze kan niet meer goed praten, maar begrijpt wel alles wat je zegt. Af en toe rolde er een traan uit haar ogen. Heel ontroerend om te zien. Ze werd zichtbaar geraakt door de paarden.
Die blik in haar ogen, liefdevolle knuffels en spontane kus die ik van haar kreeg heeft ook mij enorm diep geraakt.
Na afloop tijdens het koffie drinken noemde ik haar de namen van de paarden Boy, Foor en Bas en opeens zag je dat ze iets wilde vertellen en noemde ze de naam van mijn Friese paard Boy, het enige woord dat ze gezegd heeft. Daarna verschenen er weer tranen in haar ogen en hebben we elkaar een stevige knuffel gegeven.
Het was een indrukwekkende en emotionele dag voor ons allemaal en ik vond het heel bijzonder om dit mee te mogen maken.
Yolanda Creemers
