Beekstraat 7b Hunsel
Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over het stuur.....; deze eerste zin van de klassieker van Boudewijn de Groot schiet mij te binnen als ik de metalen fietser in de voortuin aan de Beekstraat 7b in Hunsel voorbij rij. Het zal in dit geval niet zozeer de tegenwind zijn, maar eerder de twee kinderen op de bagagedrager die deze fietser nopen tot een extra krachtsinspanning. Ik ben benieuwd of de bewoners van het huis fanatieke wielrenners zijn en bel aan. Monique Vullers (57) opent de voordeur. Nou dat valt wel mee blijkt uit haar woorden: "Ik heb wel een renfiets, maar ik heb ook een elektrische fiets." Het is dus niet de liefde voor de wielersport die heeft geleid tot de plaatsing van dit kunstwerk in haar voortuin wordt mij snel duidelijk. "Nee, het is eigenlijk toeval dat we tegen dit kunstwerk aanliepen," zegt Monique. "We bezochten dit jaar op een warme septemberzondag de garageverkoop in Neeritter, maar toen bleek ook de jaarlijkse Kunstfietsroute van Leudal deze keer door Neeritter te lopen. Kunstenaar Frans Custers had blijkbaar de opdracht gekregen om met een werk deze kunstroute op te fleuren en had daarom deze fietser langs de route geplaatst," legt Monique uit. We vatten het even samen: je gaat naar een rommelmarkt om wat oude meuk te kopen, excusez le mot ik bedoel natuurlijk vintage, en je komt thuis met een heus kunstwerk. Zo is het ongeveer gegaan, bevestigt Monique. Zij was al langer met haar partner Erik (Vleeshouwers) op zoek naar iets om de voortuin op te vrolijken. Planten en bomen zijn blijkbaar in hun voortuin niet echt een optie. In de zomer staat de zon volop op dit stukje aarde te branden en dat maakt groengroei bijna onmogelijk.
Toch heeft ze nog even geaarzeld over de koop van dit kunstwerk, veroorzaakt door de kids op de bagagedrager. "Wij hebben namelijk geen kinderen," verduidelijkt ze haar aanvankelijke twijfel. Maar ze is toch overstag gegaan want haar huis ligt langs de fietsknooppuntenroute, om precies te zijn tussen de knooppunten 31 en 33, dus vooral in het fietsseizoen komen vele gezinnen langsgefietst. "Het leek mij een mooie verbinding van onze tuin met die fietsroute," zegt ze daarover. "De kerstlichtjes die je ziet hangen doen we het volgend jaar er niet meer in," vervolgt ze. "In het donker kun je de contouren toch niet zien." Volgens Monique moet het in het leven knallen. Daar horen felle kleuren bij en daarom heeft ze overwogen om het kunstwerk blauw te verven. Maar daar heeft ze toch maar van afgezien, toen een medecursist uit haar schilderkunstklas, Monique volgt schilderles, zei: "Hoe zou jij het vinden als een kunstwerk van jou door iemand anders wordt veranderd?" Ze heeft het maar bij een sjaal en een muts gelaten. Tenslotte is het hartje winter en dan kan iedereen wel wat extra warmte gebruiken.
Tekst en foto: Leon Moonen
