Het is woensdagmiddag 16 oktober; een mooie warme zonnige herfstdag. In een klein zaaltje van Trefcentrum Kelpen-Oler zit een 23-tal oudere bewoners van het dorp na te genieten van een driegangen menu dat zij zojuist verorberd hebben. Eénmaal in de maand worden zij door de vrijwilligers van Eetpunt Kelpen-Oler getrakteerd op een gezamenlijk dinertje en dat al bijna 12 ½ jaar lang. De eerste gezamenlijke maaltijd vond namelijk plaats op 23 mei 2012. Toos Minses en Thea Schrurs waren toentertijd bij de oprichting betrokken en de twee enthousiaste dames zijn nog steeds heel actief bij het Kelpen-Olers Eetpunt.
Strikte scheiding
In het eetzaaltje zitten de gasten deze middag netjes verdeeld over drie grote tafels. Opvallend is de strikte scheiding tussen mannen, vrouwen en stelletjes. Ze hebben zojuist allemaal het dessert achter de rug. Een Italiaanse lekkernij; een panna cotta, gesponsord door een van de gasten vanwege haar verjaardag. “We zitten altijd zo bij elkaar”, vertelt de 89- jarige Nellie Hendriks. “Dat vinden we allemaal prima zo”, vult haar overbuurvrouw, de vier jaar jongere Nellie Wijen lachend aan. “We hoeven echt niet meer zo nodig bij de mannen te zitten!”
Twee Nellies en drie Annies
De ‘damestafel’ telt met twee Nellies en maar liefst drie Annies veel dezelfde namen. Gelukkig is er ook nog een Leni en een Martha. De laatste is de 94- jarige Mevrouw Martha Hermans. Volgens haar disgenoten de oudste inwoner van Kelpen-Oler. Zij is voor de derde keer aanwezig. “Toch echt wel een hele grote stap voor mij”, vertelt ze. De meeste dames zijn inmiddels weduwe. Allen zijn ze vol lof over de belangeloze inzet van de vrijwilligers van het Eetpunt. En het eten? “Heel erg lekker”, antwoorden ze in koor.
Bij de mannen en de echtparen een soortgelijke tevreden reactie. Voor Ton en Tillie is het pas de tweede keer. Hun smaakbeleving is naar eigen zeggen iets anders dan die van de kok. “Maar we komen waarschijnlijk toch ook weer een volgend keer”, weet Ton te melden. De meeste aanwezigen blijven deze middag in het Trefcentrum voor hun wekelijkse kaartmiddag. Die staat overigens los van het Eetpunt Kelpen-Oler. De vrijwilligers zijn inmiddels druk bezig in de keuken. Ze hebben de tafels afgeruimd en gaan verder met afwassen en opruimen. Ook dat doen ze allemaal zelf in Kelpen-Oler!
“We hebben de handschoen opgepakt”
De gemeente Leudal stelde de vraag aan de gemeenschap Kelpen-Oler of het mogelijk was om in het kader van de bevordering van de leefbaarheid in kleine kernen een eetpunt voor ouderen en alleenstaanden te starten. “Wij hebben die handschoen toen opgepakt”, vertelt Thea Schrurs. “Aan het daadwerkelijke startmoment is wel anderhalf jaar overleg vooraf gegaan. We doen het overigens echt niet alleen met ons tweeën. Wel zijn Toos Minses en ik er vanaf de start bij betrokken. Wij runnen het maandelijks Eetpunt met een groepje enthousiaste vrijwilligers. Vandaag zijn naast Toos en ik ook Anja, Marlies en Truus aanwezig en natuurlijk onze onvolprezen kok Pé. Vrijwilligster Truus Geelen is er normaal ook bij, maar is vandaag afwezig.”
Maandelijkse of tweewekelijkse eetpunten worden op diverse plaatsen in de regio georganiseerd. Vaak vinden de bijeenkomsten plaats in horecagelegenheden of in restaurants van zorginstellingen. De vrijwilligers hoeven dan niet zelf de maaltijden te bereiden. In Kelpen-Oler gaat het er echter heel anders aan toe. Onder leiding van kok Pé Raemakers wordt er iedere maand in de keuken van het Trefcentrum Kelpen-Oler door de vrijwilligers een warme maaltijd bereid en dat voor de ‘vooroorlogse prijs’ van 8,50 euro. Van dat bedrag is ook nog eens ongeveer de helft benodigd voor het betalen van de huurkosten voor de keuken en de eetzaal.
“We doen bijna alles zelf”
“Door nagenoeg alles te doen, kunnen we de maaltijd voor zo’n laag bedrag aanbieden”, zegt Toos Minses. Toos is verantwoordelijk voor de inkoop. Toos Minses: “We halen onze ingrediënten zoveel mogelijk vers en bij lokale leveranciers. Zij zijn ons echt goedgezind. Vaak krijgen we ook korting op de prijs en soms hoeven we niets te betalen. De plaatselijke frituur is daar een heel goed voorbeeld van. Gasten en dorpsbewoners bieden ons ook wel eens groente aan uit hun eigen tuin. Onlangs nog kregen we van iemand tuinbonen aangeboden. Hij had er veel te veel. Wij waren er vanzelfsprekend heel blij mee. Toen we in 2012 met ons eetpunt begonnen, betaalden de gasten 6 euro. Nu 12 ½ jaar later, kost bij ons een maaltijd nog altijd maar 8,50 euro. Het bedrag mag dan ook voor niemand een drempel vormen om te komen. We krijgen verder van niemand subsidie en moeten echt onze eigen broek ophouden.”
Terwijl hun gasten gezellig een kaartje leggen, buigen de vrijwilligers zich alweer over het menu van november. Ook dan is er weer een eetpunt in Kelpen-Oler, net als in de afgelopen 12 ½ jaar!
