Wat vrijwilligerswerk in een hospice betekent is prachtig verwoord door Jacqueline Pijls uit Roggel.
“Samen zorgen, klaar staan voor een ander en behulpzaam zijn, kreeg ik van huis uit met de paplepel ingegeven. In mijn geboortedorp Buggenum zorgden mijn ouders voor ons gezin met vier kinderen, maar ook voor opa en oma die op de boerderij inwoonden tot aan hun dood. Als kind leerde ik hier dat doodgaan ‘doodgewoon’ was en bij het leven hoorde.
Toen ik in 2011 tijdelijk werkeloos werd, heb ik me als vrijwilliger directe zorg aangemeld bij het Franciscushospice in Weert; 15 jaar eerder dan ik dat eigenlijk van plan was.
Vrijwilliger worden in een hospice stond op mijn to do lijstje als ik met pensioen zou gaan.
Inmiddels ben ik anno 2017 ruim 5,5 jaar hospice-ervaring verder. Wat is het bijzonder, maar ook gewoon om als vrijwilliger samen met de verpleegkundigen en talloze andere vrijwilligers te zorgen en getuige en deelgenoot te mogen zijn van het laatste stukje van iemands leven! Variërend van een luisterend oor, een goed gesprek, samen foto’s kijken, een kopje koffie drinken, een wandeling door de tuin, een appelschijfje bakken, maar ook helpen bij de alledaagse verzorging, een hand vasthouden en mijn bijdrage aan de laatste zorg als een bewoner overlijdt. Als vrijwilliger heb ik ervaren dat het mijn leven naast mijn betaalde baan enorm verrijkt. Het geeft me energie en voldoening iets voor de medemens en hun familie te kunnen betekenen in de laatste fase van iemands leven. Bijna iedere dienst had ik een ‘ontroermomentje’ en heb ik kunnen ontdekken dat je als vrijwilliger hét verschil kunt maken door het samen geven van aandacht en liefdevolle zorg in een hospice.
Van Franciscusoord naar Plattelandshoés
Toen ik in 2011 tijdelijk werkeloos werd, heb ik me als vrijwilliger directe zorg aangemeld bij het Franciscushospice in Weert; 15 jaar eerder dan ik dat eigenlijk van plan was.
Vrijwilliger worden in een hospice stond op mijn to do lijstje als ik met pensioen zou gaan.
Inmiddels ben ik anno 2017 ruim 5,5 jaar hospice-ervaring verder. Wat is het bijzonder, maar ook gewoon om als vrijwilliger samen met de verpleegkundigen en talloze andere vrijwilligers te zorgen en getuige en deelgenoot te mogen zijn van het laatste stukje van iemands leven!
Variërend van een luisterend oor, een goed gesprek, samen foto’s kijken, een kopje koffie drinken, een wandeling door de tuin, een appelschijfje bakken, maar ook helpen bij de alledaagse verzorging, een hand vasthouden en mijn bijdrage aan de laatste zorg als een bewoner overlijdt. Als vrijwilliger heb ik ervaren dat het mijn leven naast mijn betaalde baan enorm verrijkt. Het geeft me energie en voldoening iets voor de medemens en hun familie te kunnen betekenen in de laatste fase van iemands leven. Bijna iedere dienst had ik een ‘ontroermomentje’ en heb ik kunnen ontdekken dat je als vrijwilliger hét verschil kunt maken door het samen geven van aandacht en liefdevolle zorg in een hospice.
Plattelandshoés
De overstap eind 2016, naar het Plattelandshoés, bestemd voor zowel de inwoners van de gemeentes Peel en Maas en Leudal, is voor mij een logische. Zelf ben ik namelijk woonachtig in Roggel en ik heb in het Franciscushospice ervaren hoe belangrijk het is dat mensen dichtbij huis, kunnen verblijven, en sterven. Als er een bewoner uit Leudal werd opgenomen in Weert had het iets vertrouwds en gaf het verbinding dat we samen uit het mooie Leudal kwamen. We spraken hetzelfde dialect, kenden soms dezelfde mensen en dat leidde er toe dat de bewoner zich snel thuis voelde.
Tevens vind ik het bijzonder om mijn reeds opgedane ervaring en kennis te delen met het kersverse en enthousiaste team van verpleegkundigen, vele vrijwilligers en bestuur van het Plattelandshoés. Nieuw is voor mij dat er naast de palliatieve zorg ook respijt-of overbruggingszorg geboden gaat worden in het Plattelandshoés. Mooi om samen aan de basis te staan van zo’n uniek zorgconcept!
Talloze mooie, ontroerende herinneringen
Mijn meest dierbare ervaring, herinnering betreft een bewoner uit Leudal. Hij overleed 10 minuten voordat mijn avonddienst om 23.00 uur eindigde. Ik wilde hem nog even gedag zeggen; nog één laatste oogopslag voordat meneer rustig insliep. Uit dankbaarheid had deze bewoner een Malus appeltjesboom geschonken aan het hospice; vanuit zijn kamer hebben wij nog samen van zijn ‘eigen’ boom kunnen genieten; bijzonder was dat de jonge boom net bloeide op het moment van zijn overlijden. Gewapend met snoeischaar ben ik in het donker een bloeiend takje gaan knippen als eerbetoon aan de overleden bewoner uit Leudal!
Ik hoop met mijn verhaal, al is het maar één vrijwilliger uit de gemeente Peel en Maas of Leudal die nog twijfelt, over zijn of haar bijdrage aan het Plattelandshoés, over de streep getrokken te hebben!”
