Natuurlijk een kabouter is een prachtige tuindecoratie, maar wij zijn in onze regio vooral op zoek naar bijzondere (kunst)objecten in de voortuin.
Walk 10 Heythuysen
Op het eerste oog lijkt het wel een fossiel van een groot insect, dat misschien ooit in het Carboon in Heythuysen heeft rondgevlogen. We hebben het over de versiering in de voortuin aan de Walk 10 in Heythuysen. Een nadere waarneming leert dat de tuinversiering geen versteende afdruk van een geleedpotige, maar een uitvergrote libelle in glas blijkt te zijn. We bellen aan, want we zijn natuurlijk reuze nieuwsgierig geworden. De hal is in verbouwing, er wordt zo te zien vloerverwarming aangelegd, dus het is voor de bewoners nog niet zo gemakkelijk om bij de voordeur te geraken. Maar uiteindelijk wordt opengedaan en een mevrouw stelt zich voor als Truus.
Op het naambordje hebben we al gelezen dat in het huis het echtpaar Van Heugten-Vrenken woont. Truus (69) maakt onmiddellijk duidelijk dat we hier met een kunstwerk te maken hebben. "Ik was erg gecharmeerd van de glazen panelen op de rotonde De Stoep bij Meijel, die gemaakt zijn door kunstenares Petra Verhees en heb haar thuis in Meijel bezocht en dit kunstwerk uitgekozen," zegt Truus. We dienen de lezer enige uitleg te geven. In 2001 is de ijzeren ophaalbrug over de Noordervaart in Meijel verwijderd en vervangen door een rotonde. In 2015 is op dit verkeerscircuit een glazen kunstuiting van Petra Verhees geplaatst, getiteld 'De Turfaak,' met de bedoeling de herinnering aan deze markante brug over het kanaal levend te houden. Bij de maakster van dit kunstwerk was Truus dus op bezoek. In het atelier van de kunstenares zag Truus in de libelle een diepere betekenis van ons aardse leven. Ze legt het uit:
"Een libelle is als een helikopter en kan alle kanten opvliegen. Zo is het in het leven ook, je weet nooit welke kant het opgaat"
zegt ze. "Ons pad is niet van te voren uitgestippeld" weet ze beslist.
Bij de plaatsing is het glazen libelle-kunstwerk bijna van de sokkel gevallen. Voor Truus was dit een bewijs van de betrekkelijkheid van het leven. "Het glas was dan heel zeker gebroken. Het geeft maar weer eens aan hoe kwetsbaar alles is." We vragen ons af hoe Truus toch steeds tot deze mooie filosofische inzichten komt? Is ze misschien in haar leven door diepe dalen gegaan? Dat valt wel mee. Er is eerder sprake van het tegenovergestelde. Ze woont al meer dan 40 jaar op dezelfde plek, waar ze tot voor kort nog met haar man een boerenbedrijf runde. De boerderij werd destijds overgenomen van haar schoonouders. "We hebben de stal voor onze vleeskuikens inmiddels afgebroken, maar ik zou het zo weer opnieuw doen," kijkt ze heel tevreden terug op haar boerenbestaan. Het leven heeft haar bovendien gezegend met drie kinderen en vier kleinkinderen. Truus mag je dus gerust een zondagskind noemen. Het burgerleven bevalt haar ook heel goed. "Lekker genieten," zegt ze met pretoogjes. Kortom, met een knipoog naar de dichter J.C. Bloem kunnen we zeggen: "Domweg gelukkig op de Walk in Heythuysen."
