VerhalenLeon Moonen

Waarom stopte niemand?

Heythuysen / Leudal

Theo Hanraths (78) uit Heythuysen ging vorige maand tijdens zijn dagelijkse wandeltocht met de nieuwe rollator finaal onderuit. Het eenzijdige ongeluk gebeurde langs de openbare weg tussen Heythuysen en Haelen, maar hij ontving geen hulp van het passerende verkeer en het duurde meer dan twintig minuten voordat hij weer op de benen werd geholpen.  

Hanraths kan er nog steeds niet bij over wat hem is overkomen. Met moeite vertelt hij ons zijn verhaal: "Ik heb vernauwde bloedvaten in mijn benen en op doktersadvies probeer ik daarom iedere dag een aantal kilometers te wandelen. Sinds mijn herseninfarct doe ik dat met een rollator om goed het evenwicht te houden. Ik heb onlangs een nieuwe gekocht en om eens uit te proberen hoe dat gaat met de bijgeleverde boodschappentas had ik die goed gevuld en ben ik aan mijn wandelronde begonnen", vertelt hij. "Bij het wegkruis aan de Walk met de splitsing naar de Heimarkt ging ik even op mijn rollator zitten en reikte ik achterover om een flesje sinas te pakken. Omdat ik niet in de gaten had dat ik over het kantelpunt kwam,

sloeg de rollator achterover en kwam ik uitgestrekt op de grond terecht met mijn benen helemaal vastgeklemd tussen de stangen van de rollator.

Ik kon geen kant meer op en lag hulpeloos op de grond".

 

Hanraths vermoedt dat hij meer dan twintig minuten in deze penibele houding heeft gelegen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij auto's voorbij rijden, maar geen enkele bestuurder stopte en ook passerende fietsers lieten hem liggen. "Ik hoorde zelfs een opmerking van laat die oude zak maar liggen, hij zal wel straalbezopen zijn. Dat is toch respectloos", zegt hij verontwaardigd. Hanraths schat dat er minstens 50 mensen zijn gepasseerd. Uiteindelijk kwam een jong stel voorbij wandelen, die hem de noodzakelijke hulp heeft geboden. Hanraths ligt er 's nachts wel eens wakker van. "Is de maatschappij tegenwoordig zo erg verhard?

Ik ben 28 jaar bij de EHBO geweest en is het dan nu zover gekomen dat we elkaar niet meer helpen?",

zijn gedachten die hem uit de slaap houden. Hij wordt er zelfs overdag een beetje depressief van als hij teveel aan het voorval denkt. Vooral de opmerking dat hij dronken zou zijn heeft hem erg geraakt. "Mensen oordelen wel heel vlug. Aan de jonge mensen die mij hebben geholpen mogen zij een voorbeeld nemen", vindt Hanraths.