Meer rust op de snelwegen; meer rust op sportvelden zonder roepende ouders langs de lijn; meer rust om je weer eens in een boek te verliezen. We zijn met zijn allen zelfs meer gaan lezen dan Netflixen. Ja, meer rust in onze altijd zo drukke samenleving was iets wat velen wel konden waarderen tijdens de lockdown. Waarmee ik er overigens voor waak om dit een positieve bijwerking van Corona te noemen. Daarvoor bracht dit virus ons te veel leed. Maar een spiegel voorhouden, deed het wel degelijk.. .
Een spiegel waarin we inderdaad zagen dat we onszelf en elkaar in het normale leven te vaak voorbij lopen; dat we zo ‘druk, druk,druk’ zijn dat we eigenlijk te weinig aandacht en tijd hebben voor wat en wie nu echt belangrijk zijn in ons leven. Net zoals we zagen dat onze manier van leven, consumeren en reizen niet altijd even duurzaam is.
Ja, die spiegel toonde ons onmiskenbaar veel zaken die anders kunnen, die beter kunnen, en die we zelfs misschien liever niet zien.
Maar naast die minder fraaie zaken, liet de reflectie ons ook mooie kanten zien. Ons hechte verenigingsleven dat we zo misten; onze cultuuruitingen - van processie tot toneel; maar ook dat onze saamhorigheid nog steeds in onze samenleving verweven zit. Een saamhorigheid waarvan ik echt hoop dat we die samen kunnen vasthouden. Ook nu lijkt dat we in Limburg, in Nederland, in Europa het virus min of meer onder controle hebben. En het meer en meer verleidelijk wordt om zo snel mogelijk terug te keren naar het oude normaal…
Toch zou het zonde zijn om de kans op een nieuw en beter normaal te laten liggen. Vandaar dat de Provincie aan tien knappe, creatieve en inspirerende geesten heeft gevraagd samen na te denken over een Limburg dat nog sterker uit deze crisis kan herrijzen. Nog beter, eerlijker en rechtvaardiger voor alle Limburgers en de wereld waarin onze kinderen opgroeien. Naar goed Limburgs gebruik hebben we deze denktank op zijn Rijnlands samengesteld; met mensen die thuis zijn in overheid, onderwijs en ondernemingen én in de zorg, sport, en cultuur. Met vier vrouwen en zes mannen; en ouder en jonger in jaren.
Waarmee voor mij ook bijna het moment aanbreekt om te stoppen met het schrijven en voorlezen van mijn Coronabrieven aan u. Niet alleen omdat de versoepeling van de maatregelen mij in staat stellen u weer in het echt te ontmoeten; en dus ook weer rechtstreeks te horen wat u mij te melden heeft; maar όók omdat ik het woord wil gaan geven aan hen die ons dat nieuwe perspectief kunnen bieden. Die ons kunnen schetsen wat goed is om in onze Limburgse samenleving te behouden; en wat juist goed is om te hervormen. Ik ben daar erg benieuwd naar. Ik hoop u ook.
Toch wil ik u graag nog één brief schrijven. De laatste en 75e die ik wil opdragen aan alle slachtoffers die Corona maakte.
Het waren er veel in ons zo zwaar getroffen Limburg. Veel te veel. Maar geen een mag zo maar uit onze gedachten verdwijnen.
Vandaar volgende week nog die laatste brief. Uit eerbetoon aan allen voor wie het persoonlijk leed het grootst was en nog steeds is.
Zorg goed voor elkaar, en daarmee voor uzelf, zoals we in Limburg gewoon zijn.
Theo Bovens, gouverneur
Bron: Provincie Limburg
