VerhalenJohn Hölsgens

Dierenambulance blijft noodzakelijk: Gedreven dierenvrienden altijd op zoek naar extra handen

Midden-Limburg

De stichting Dierenambulance Midden-Limburg is in 2005 opgericht met als doel het bieden van hulp aan zieke, gewonde of noodlijdende dieren. De organisatie bestaat vrijwel geheel uit vrijwilligers. Naast standplaats Weert worden liefst vijf andere gemeenten bediend: Nederweert, Maasgouw, Roermond, Roerdalen en Leudal. Het enige verschil is dat het bestuur van de laatstgenoemde gemeente de hulp aan honden en katten met een baasje toewees aan de Dierenbescherming in Born. Met een 24-uurs bereikbaarheid vergt het takenpakket in ieder geval veel menskracht.

 

Michelle Stempher (27) is als beheerder de enige in vaste dienst bij de Dierenambulance. Tijdens ons bezoek aan de Graafschap Hornelaan vertelt zij dat ze uit Kessel komt. Tussen alle opgevangen dieren dartelen echter ook haar eigen konijnen Bo en Bowie door een ren. Michelle is feitelijk dan ook zeven dagen per week in Weert te vinden, dus was het logischer dat ook deze twee viervoeters verhuisden.

 

Onschatbaar
Het zegt veel over de toewijding van Michelle. Ze werkt nu vier jaar in deze functie, een jaar begon ze al met haar activiteiten voor de Dierenambulance, maar ze zit in totaal al zeven jaar in het vak. Het wordt in het gesprek al snel duidelijk dat de Dierenambulance voortdurend behoefte heeft aan nieuwe vrijwilligers. Iedereen die gedreven wordt door dierenliefde is daarbij welkom. Dagelijks worden er dan ook gewonde dieren door de vrijwilligers opgehaald of door vinders gebracht. Er is daarom een goede samenwerking opgezet met een honden- en kattenasiel, diverse wildopvangen en dierenartsen. Daarnaast fungeert het pand in Weert op zich als dierenasiel voor vogels, konijnen en andere knaagdieren,

Hoofdtaak
Wat gebeurt er eigenlijk als hier een melding binnenkomt? Michelle: ‘We beginnen altijd met het stellen van een aantal vragen om de situatie helder te krijgen. Als het nodig is kunnen we het gewonde of hulpbehoevende dier ophalen en naar een dierenarts, een asiel of naar hier brengen. Op deze locatie is plaats voor alles wat geen hond of kat is. Dus ook schildpadden, hanen of loopeenden, zoals je ziet. Daarnaast bieden wij, tegen vergoeding, taxiritten aan voor mensen uit ons werkgebied die geen eigen vervoer hebben om naar een dierenarts of bijvoorbeeld een trimsalon te gaan. Het vervoer van gewonde dieren blijft wel altijd onze hoofdtaak en met name daarvoor zoeken we altijd hulp.’

Opleiding
Toch is het takenpakket dat bij die hoofdfunctie hoort veel groter dan je in eerste instantie misschien zou verwachten. ‘Je neemt de melding aan, stelt de relevante vragen en beoordeeld wat er moet gebeuren’ legt Michelle uit. ‘Als het nodig is om uit te rukken ga je overigens altijd met een collega op pad. Het kan zijn dat je eerste hulp moet verlenen. Je moet dus wel stevig in je schoenen staan.

Je hoeft daarbij geen voorkennis te hebben, je krijgt hier een interne opleiding. Drie keer per jaar is er verder een cursus voor drie verschillende diergroepen. Een rijbewijs is wel verplicht, dat is een veiligheidsaspect.

Je kunt niet alleen bijrijder zijn, je moet het kunnen overnemen. Je werkt minimaal één keer in de week een dagdeel, zo’n vier tot vijf uurtjes. Anders is het lastig om routine te ontwikkelen. Maar je eigen achtergrond is verder niet relevant. We organiseren bovendien regelmatig ontmoetingen met deskundigen en organisaties waarmee we samenwerken, zoals de dierenpolitie. Daar leer je ook veel van.’

 

Wetten
Behalve dat het goed is om te weten wat de Dierenambulance allemaal doet, is het uiteraard ook van belang om op de hoogte te zijn van zaken waarvoor de organisatie niet bedoeld is. ‘In geval van verwaarlozing en mishandeling kunnen mensen terecht bij de dierenpolitie. Daarvoor bel je altijd 144. Uit veiligheidsoverwegingen mogen wij ook niet op de snelweg komen. Is daar een situatie met een dier, dan kunnen mensen Rijkswaterstaat bellen. Indien nodig schakelen zij ons in voor assistentie. Met wilde zwijnen kunnen we ook weinig in verband met de veiligheid en ziektes. Die verantwoordelijkheid ligt bij de wildbeheereenheid. Hetzelfde geldt in feite ook voor reeën, maar daar rijden we – in samenwerking – wel voor uit. Ook wij moeten ons gewoon houden aan afspraken, wet- en regelgeving. Maar we kunnen altijd helpen met advies en verwijzing naar de juiste instantie.’

 

Noodzakelijk
Dat de inzet van Michelle en haar collega’s noodzakelijk is, blijkt ook wel uit de cijfers. In 2021 werden meer dan 2000 dieren geholpen door het team, terwijl in de avond en nachturen alleen voor spoedmeldingen gereden wordt. ‘We doen het op dit moment met 29 mensen en dat is inclusief het bestuur’ vertelt Michelle. Zelf steekt ze er als vaste kracht 70 tot 80 uur per week in. ‘Alleen zou ik het niet kunnen hoor. Zo heb ik zelf heel veel steun aan onze voorzitter, Anne Vleeshouwers, die ook asiel De Beestenboel runt waarmee we dagelijks samenwerken. En nieuwe vrijwilligers kunnen echt rekenen op een goede begeleiding. We zijn dan ook niet op zoek naar mensen die zich slechts tijdelijk willen inzetten. We steken er veel energie in om iemand klaar te stomen voor dit werk, dus je moet er echt voor een langere periode voor willen gaan. Het is dan ook belangrijk werk natuurlijk. Het gaat immers om levende wezens. Je leeftijd is niet belangrijk. We hebben hier twintigers rondlopen, maar ook mensen die in de zeventig zijn. De grootste groep is zo tussen de dertig en de vijftig. In feite kan iedereen kan een geschikte vrijwilliger zijn.’

Samenleving
Het teamgevoel is sterk ontwikkeld bij de medewerkers van de Dierenambulance. Iedereen kent elkaar en er worden heus wel gezellige dingen georganiseerd, zoals een barbecue, uitjes en lezingen. En hoewel het soms zwaar kan zijn geeft het werk Michelle ook veel energie. ‘Ik ben ooit begonnen in een wildopvang in Schotland. Het omgaan met wilde dieren vond ik meteen zo’n ontzettend tof werk, die drive is nooit weggegaan. De Dierenambulance verricht bovendien noodzakelijk werk. Dat is niet omdat ik het zeg, maar wij merken het gelukkig ook dat er in de samenleving in toenemende mate zo over gedacht wordt. Mensen bellen steeds vaker voor een dier in nood. Nu ben ik ben opgeleid als dierenartsassistente, maar al heel snel is me duidelijk geworden dat ik niet achter de balie in een dierenartsenpraktijk hoor. Hier voel ik me echt op mijn plek.’

Lijkt die plek jou ook boeiend? Kijk dan voor uitgebreide informatie op de website www.dierenambulancemiddenlimburg.nl.