VerhalenPieter Knippenberg

Gewone bijzondere mensen: Elly Verstappen-Cranen uit Heythuysen

Heythuysen / Midden-Limburg

In deze portretserie zetten we mensen in het zonnetje. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom? In deze eerste aflevering leren we vrijwilligster Elly Verstappen – Cranen (1948) uit Heythuysen kennen. Haar lijst van vrijwilligerswerk is imposant en schier oneindig.

Wanneer Elly Verstappen gevraagd wordt naar haar vrijwillige bezigheden volgt er een lange opsomming. Elly zet zich vrijwillig in bij zorgcentra van Het land van Horne als Sint Elisabeth in Haelen en Sint Charles in Heythuysen. Bij Sint Elisabeth bezoekt ze wekelijks oud-plaatsgenoten waaronder de bijna 101-jarige Mevrouw van Buggenum die onlangs nog door de Volkskrant geportretteerd werd. Ook Bij Sint Charles is Elly actief. Op zondagmorgen verzorgt ze daar geregeld het ontbijtbuffet en op dinsdagmiddagen begeleidt ze de kien-activiteit voor de bewoners. Ook brengt ze bewoners die dat niet zelfstandig kunnen naar de kapster en de manicure. Voor de welzijnsorganisatie Synthese  en ook voor de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem doet ze individueel huisbezoek en of dat nog niet genoeg is bemant Elly geregeld op zondagmiddagen de balie van het Bezoekerscentrum in het Leudal. Ze is sleutelbeheerder van de Sint Antoniuskapel, poetst met andere vrijwilligers een paar keer per jaar het koperwerk van de kerk en was bij de laatste verkiezingen lid van het stembureau. Elly is ook nog eens lid van een aantal verenigingen waarvan zij als haar agenda het toelaat, alle activiteiten bijwoont. Is ze met al haar bezigheden wel ooit thuis?

“Koken, daar heb ik nu echt geen zin in”

Elly Verstappen: “Overdag zul je mij thuis niet snel aantreffen, ik ben bijna altijd weg. Dat kun je ook wel zien aan mijn tuin want daar heb ik te weinig tijd voor. Werken in de tuin deed mijn man Ger altijd, hij is een jaar geleden overleden maar gelukkig springt onze zoon Ron geregeld bij. Toen Ger nog leefde was ik eigenlijk ook altijd op pad daar is na zijn overlijden niets in veranderd. Ger kookte ook altijd. Tot mijn pensioen had ik een fulltime administratieve baan en wanneer ik thuis kwam stond het eten klaar. Dat is daarna altijd zo gebleven Koken heb ik dus eigenlijk nooit gedaan en dat doe ik nog altijd niet, daar heb ik echt geen zin in”, zegt Elly gedecideerd. En passant merkt ze op dat haar opsomming in het begin van ons gesprek niet compleet was want ze verricht ook al jaren vrijwilligers werk voor Speravi, een organisatie voor gehandicapte mensen.    

“Ik wil iets betekenen voor anderen en ik ben graag onder de mensen”

“Ja waarom leef ik mijn leven op deze manier? Ik ben gewoon heel graag met mensen bezig en wil altijd onder de mensen zijn. Door mijn vrijwilligerswerk kan ik iets voor mensen betekenen en dat maakt mij gelukkig. Dit is mijn leven, daar kies ik bewust voor en dat moeten ze mij niet afnemen. Ik krijg er trouwens ook veel waardering voor terug en dat doet mij goed. Ik weet dat er mensen zijn die voor minder een lintje krijgen en dat zal ook best verdiend zijn. Daar doe ik het echter niet voor. Ik blijf ook liever op de achtergrond en sta niet zo graag in de belangstelling.

Ik hoop dat ik dit leven nog lang kan leiden maar de leeftijd brengt natuurlijk ook bij mij wat ongemakken en pijntjes met zich mee. Ik heb vandaag bij Sint Charles heel veel moeten lopen en dat voel ik.

Geloof mij,  ’s avonds heb ik het wel gehad en lig ik in de regel vroeg in bed. Als mij iets gevraagd wordt, kan ik moeilijk nee zeggen. Ik ben ook eigenlijk altijd beschikbaar. Op vakantie gaan boeit mij al helemaal niet. Nooit gedaan zelfs, ook niet toen Ger nog leefde. Laat mij maar lekker mijn gang gaan en lekker slapen in mijn eigen bed. Dat voelt voor mij het beste”, aldus een nog altijd energieke Elly Verstappen-Cranen .

Kent u vrijwilligers als Elly Verstappen die wij voor deze rubriek zouden kunnen portretteren? Laat het ons aub weten via redactie@aqua-media.nl