Hobby-ist staat op het visitekaartje dat René Aben (74) bij binnenkomst aan mij overhandigt. Op het kaartje staan verder twee tekeningen van parkieten met een zwart vierkantje aan hun pootjes en de tekst 'aluminium naambordjes'. "Die aluminium naambordjes kan ik helaas niet meer maken", verontschuldigt René zich. "Mijn gezondheid laat het niet meer toe". René begint het gesprek dat hij heeft gewerkt als walsmachinist in de wegenbouw. "Ik heb nog meegebouwd aan de A73 tussen Venlo en Roermond", vertelt hij niet zonder trots.
Rond zijn 55ste levensjaar kreeg René een TIA, waarvan hij goed herstelde. Maar hij werd wel gedeeltelijk afgekeurd. "Ik kreeg dus extra vrije tijd en de behandeld arts raadde mij aan om een hobby te zoeken." Nu heeft René altijd van houtsnijwerk van jachttaferelen gehouden. Hij had eerder wel eens met hout gewerkt, maar in de buitenlucht werd dat na enkele jaren rot. Dat grote nadeel heeft aluminium niet en al doende maakte hij met dit metaal zijn eerste creaties.
De inspiratie voor zijn werken vond hij vooral in de jacht en de dieren op een boerderij.
"Beesten hebben mij altijd geboeid. Ik ben jager geweest en ik ben opgegroeid op een boerderij". Al vlug viel deze 'Rien Poortvliet van het metaal' op en kwamen er mensen aan zijn deur voor een aluminium naambordje of een windwijzer. Aluminium scheppingen van René zijn terug te vinden door geheel Nederland, maar ook in België tot zelfs in Canada en Zweden. "Ach, rijk werd ik er niet van. Lassen en belettering waren uitbesteed, dus dat waren extra kosten.
Met het ontwerpen, uitzagen en beschilderen was ik ongeveer 2 dagen bezig. Dan hield ik uiteindelijk een paar euro over. En dan had ik de verf en de zaagjes nog niet meegerekend". Maar om de verdiensten was het ook niet begonnen. René had een nieuwe, mooie hobby gevonden. "Ik slaap heel slecht. Ik hoor 's nachts alles. Dan stond ik op en ging ik patronen zoeken, ontwerpen maken of verven.
Mijn eigen muziek aan en een kopje koffie bij de hand. Moederziel alleen. Genieten." 's Morgens was het dan weer hard werken in de wegenbouw. 'Geknuur' zoals hij het zelf omschrijft. Met zijn aluminium werken trok hij vaak in de weekenden, samen met zijn vrouw Corrie, naar Hobbybeurzen in den lande. "Heel gezellig. Je bouwt met de andere deelnemers een band op en het voelt als familie. Alhoewel ik wel moet zeggen dat de laatste keren op sommige markten het standgeld schofterig duur was geworden". Op 61-jarige leeftijd ging René met de VUT, dus zo was er nog meer tijd voor zijn hobby.
Het leven was aangenaam, maar enkele jaren geleden sloeg het noodlot toe. "Ik kreeg zwellingen op mijn lichaam. Ik had bijvoorbeeld een ei aan mijn gezicht hangen. Het bleek Hodgkin oftewel Lymfeklierkanker te zijn. De dokter vergeleek het met bloembollen, maar ze zaaien niet uit." René ging een behandelingstraject in. In totaal volgden acht chemokuren. "Ik ging 's morgens om acht uur het ziekenhuis in en 's avonds om vijf uur vertrok ik weer", vertelt René over deze intensieve dagbehandelingen. Wel met resultaat, want na twee dagbehandelingen sloeg de chemo al aan en werden de zwellingen aanzienlijk minder. Maar René merkte ook minder gevoel in zijn vingers en hij is ook vlug vermoeid. "Ik kan een krat met boodschappen niet van de auto naar de keuken dragen", geeft hij als voorbeeld voor zijn lage energieniveau. René heeft dan ook een dubbel gevoel aan zijn behandelingen overgehouden: "Die chemo heeft mijn leven gered, maar mijn lichaam verwoest."" Het betekende in ieder geval het noodgedwongen einde van zijn aluminiumhobby. "Ik heb het fijne gevoel niet meer in mijn vingers en dat is levensgevaarlijk met zagen."
Hij heeft een nieuwe levensvreugde gevonden in de verzorging van zijn parkieten, zijn tweede hobby. "Ik kan uren naar die vogeltjes kijken. Hoe slim die parkietjes zijn en hoe lief de koppeltjes voor elkaar kunnen zijn. En bijten dat ze kunnen met hun snavels, ongelofelijk. Ik praat tegen ze en ik zou er graag eentje willen hebben die terug kon praten". Met weemoed denkt hij nog wel eens terug aan de dagen dat hij volop bezig was met zijn aluminium creaties. "Ik word soms nog wel eens gevraagd, maar ik kan dus echt niets meer maken. Wel heb ik nog ongeveer 35 aluminium naamplaten van jagers, paardjes, vogels, katten en honden op de zolder liggen. Mochten er lezers zijn die interesse hebben dan kunnen ze mij bellen". Ik beloof René dat ik zijn oproep in mijn artikel meeneem.
Mocht u interesse hebben in een naambordje van René Aben, neem dan contact op met telefoonnummer 0475-493299
