De laatste werkdag: het is een gekke gewaarwording. Van de ene op andere dag ben je gepensioneerd, en heb je afscheid genomen van je collega’s en de werkvloer. Je hebt zeeën van tijd over voor jezelf en hoeft (bijna) nergens rekening mee te houden. Je kunt doen wat je wil! Maar wat te doen na je pensioen?
Deel het met ons.
Rene Stokbroeckx maakt zich sterk voor Haelense senioren
Oud-schoolhoofd Rene Stokbroeckx mag dan inmiddels 77 jaar oud zijn; het is de vitale Haelenaar, niet aan te zien. ‘Ook als senior moet je actief blijven’ is zijn motto en dat draagt de voorzitter van de afdeling Haelen van de Katholieke Bond Ouderen (KBO) dan ook met verve uit. De seniorenvereniging uit Haelen valt onder KBO Limburg. Met bijna 30.000 leden is dit de grootste seniorenorganisatie en belangenbehartiger van de Limburgse senioren. Stockbroeckx blijkt een bevlogen voorzitter te zijn. Hij etaleert dat mensen na hun pensionering nog een belangrijke rol in de samenleving kunnen vervullen. Rene Stokbroeckx is maar liefst op drie terreinen voor de oudere mens in de regio actief.
Geleende tijd
Rene Stokbroeckx leeft bijna zijn hele leven in wat wel eens ‘geleende tijd’ genoemd wordt. Geboren in Montfort op 12 december 1944, ontsnapt hij als baby ternauwernood aan de dood. “Het was gevaarlijk in Stevensweert,” ‘vertelt hij. “Ons gezin moest voor de eigen veiligheid evacueren naar Montfort. Daar ben ik geboren maar het bleek er uiteindelijk nog veel onveiliger te zijn. Op 20 en 21 januari 1945 vond er door de Royal Air Force met luchtsteun van Canadese bommenwerpers een bombardement op Montfort plaats. Daarbij vielen 186 doden waaronder veel evacués. Wij verbleven in de kelder van een fietsenhandelaar in Montfort. Dat waren geen ideale omstandigheden voor een baby en daarom werd ik naar de buren gebracht. Omdat ik daar blijkbaar ook niet erg op mijn gemak was, bracht de buurvrouw mij terug naar mijn ouders in de kelder. Zij keerde terug naar haar huis. Toen kwamen de bommen…..Het huis van de buren werd geheel vernield en de buurvrouw kwam daarbij om. Ik heb geluk gehad, als ze mij niet naar de kelder had gebracht….. Toen we terugkwamen in Stevensweert, bleek ons huis geplunderd te zijn. Gelukkig heb ik dit allemaal niet bewust meegemaakt.
Groningen
Ik ben opgegroeid in Stevensweert en al jong wist ik dat ik het onderwijs in wilde. Ik heb de Pedagogische Academie bezocht. Nadat ik geslaagd was als onderwijzer kon ik beginnen in Maasbracht-Beek. Ik heb de baan die de pastoor van het dorp mij aanbood, niet geaccepteerd, want dan zou ik ook dirigent van het koor in het dorp moeten worden. Zo ging dat destijds. Ik ben met mijn vrouw Gemma in 1968 naar Groningen verhuisd en daar heb ik met heel veel voldoening gewerkt. Het lager onderwijs in het noorden lag destijds kwalitatief op een hoger niveau dan in Limburg. Na drie jaar ‘Groningen’ zijn we vanwege persoonlijke omstandigheden teruggekeerd naar Limburg. Ik werd schoolhoofd in Haelen en ben schoolleider gebleven tot mijn pensionering in 2007.
“Géén k-k-k- club”
Werken met en voor mensen heb ik mijn hele werkzame leven gedaan. Onderwijs is per slot van rekening een echt sociaal beroep. Op de vraag of ik voorzitter van de Haelense seniorenvereniging wilde worden, heb ik dan ook volmondig ja gezegd. In die rol kan ik opnieuw iets betekenen voor een ander, vooral voor mensen die het wat moeilijker hebben. Een politicus in Leudal vroeg mij eens of wij een kkk-club waren. Met die drie k’s bedoelde hij kienen, kaarten en keuvelen. Nou, wij zijn heel wat meer dan dat! Dat heb ik hem ook verteld! Natuurlijk organiseren wij allerlei leuke activiteiten voor onze leden, maar daarnaast zijn wij ook belangenbehartiger. Wij hebben oog voor onze leden en komen actief op voor hun belangen. Ooit telde onze afdeling 500 leden. Nu zijn er dat nog zo’n 360. Ik vind het heel jammer dat ouderen vanwege het niet beschikbaar zijn van geschikte woningen Haelen verlaten. Dat woningprobleem is trouwens niet de enige oorzaak. Het voorzieningenniveau in ons dorp wordt simpelweg minder. Haelen heeft ouderen niet zoveel te bieden. Dat moet beter!
Bestrijding van eenzaamheid, armoede- en minimabeleid
Naast voorzitter van de seniorenvereniging van Haelen, ben ik ook voorzitter van S.O.S.L. Die letters staan voor Stichting Ondersteuning Seniorenverenigingen Leudal. Het is een overkoepelend orgaan waaronder de zestien seniorenverenigingen van de gemeente Leudal vallen. Vijf maal per jaar komen we met vertegenwoordigers van deze verenigingen bij elkaar. De gemeente Leudal is ook bij dit overleg betrokken alsmede een welzijnsinstelling als Synthese. Ook politieke partijen zijn van harte welkom op onze bijeenkomsten. Zij behoren ook te weten wat voor ouderen in Leudal belangrijk is. Het S.O.S.L. wil een stem en een belangenbehartiger zijn voor de vele ouderen in de gemeente Leudal. Actuele zaken zoals bestrijding van eenzaamheid, armoede- en minimabeleid proberen we gezamenlijk aan te pakken. Maar liefst 25% van het inwonertal is 65 jaar of ouder en die groep moet zijn stem laten horen.
Sint Elisabeth
Natuurlijk ben ik niet alleen bezig met het wel en wee van de ouderen van Haelen. Ik lees graag en ben erg geïnteresseerd in alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft. Ook maak ik met Gemma veel lange wandelingen. Soms wel 250 kilometer per maand. We voelen ons daar goed bij. Ook zijn we allebei politiek actief en zijn we lijstduwers van onderwijspartij D66 bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Wij hebben overigens de onderwijsparagraaf van het lokale D66-programma geschreven. Veer voldoening beleef ik ook aan het organiseren van allerlei activiteiten voor de bewoners van Zorgcentrum St. Elisabeth in Haelen. Al met al ben ik op drie verschillende terreinen voor onze ouderen actief,” besluit Rene Stokbroeckx, die daarmee laat zien dat de ene senior veel voor de andere senior kan betekenen en dat het een fabeltje is dat alle senioren achter de spreekwoordelijke geraniums zitten.
