VerhalenPieter Knippenberg

HALLO Verzamelaar:  ‘Mister Roggel’ Nico Hendriks verzamelt echt alles over zijn dorp

Roggel - Gemeente Leudal

Een ding is zeker. Minstens één exemplaar van deze novemberuitgave Van Hallo Magazine zal uiteindelijk niet bij het oud-papier belanden. Daar zorgt Nico Hendriks uit Roggel persoonlijk voor. De geboren Roggelnaar (1953) verzamelt al bijna vijfenveertig jaar echt alles wat maar enigszins in relatie tot zijn woonplaats Roggel staat. Foto’s, krantenknipsels, gedachtenisprentjes, carnavalskranten, allerlei attributen en nog veel meer. Gewoonweg teveel om op te noemen.

Daarnaast interviewt en filmt hij ‘bijzondere’ dorpsbewoners om hun verhalen vast te leggen.

Je kunt het Roggelmania noemen, maar daarmee doe je Hendriks te kort. Hij heeft een opvallend rijke verzameling opgebouwd en omdat hij over veel kennis van zijn dorp beschikt, is Nico Hendriks ook nog eens een vraagbaak voor velen. Nico Hendriks heeft duidelijk Roggel in zijn hart gesloten en dat zijn echtgenote ook uit Roggel afkomstig is, is dus niet bepaald een verrassing.

Voor ons gesprek heeft Nico Hendriks slechts een klein gedeelte van zijn collectie uitgestald. De tafels in de serre in zijn huis aan de Koppelstraat liggen vol met opengeslagen ordners gevuld met netjes geordende foto’s, ontelbare krantenknipsels, bidprentjes, catalogussen, feestgidsen, enz. In kasten en aan de wanden valt je oog op allerlei attributen die allemaal één ding gemeen hebben: Het is Roggel wat de klok slaat.

Heel opvallend is een twee meter hoge houten ‘beugelsjlaeger’ afkomstig van een Roggelse beugelvereniging die opgehouden is te bestaan.

Op de achterkant staan de handtekeningen van de  beugelaars van weleer. Nico Hendriks verzamelt echt alles!

Nico Hendriks: “Op de een of andere manier heeft Roggel mij altijd getrokken. Ik ben ooit begonnen met het verzamelen van ansichtkaarten en daarna ging ik al snel zelf foto’s maken. Als er iets te doen was in het dorp, probeerde ik er bij te zijn. Roggel telde ooit zeventig verenigingen die van alles organiseerden. Ik moest natuurlijk wel keuzes maken.

De badkamer als donkere kamer

De foto’s die ik maakte, drukte ik zelf af. De badkamer thuis was tevens mijn donkere kamer. Ik kom uit een groot gezin. Gelukkig voor mij ging vroeger niet iedereen dagelijks onder de douche. Ik kon dus op gewone weekdagen ’s avonds rustig mijn gang gaan. Mijn foto’s werden trouwens een stuk beter toen ik een Minolta spiegelreflexcamera kocht. Die gebruik ik niet meer, maar ik heb dat toestel wel bewaard. Eens een verzamelaar, altijd een verzamelaar,” lacht Hendriks, die verklapt dat hij zich toch niet uitsluitend tot Roggel beperkt. “Als ik iets interessants tegenkom van een van de dorpen rondom Roggel, bewaar ik dat natuurlijk ook.”

De ‘Knor-actie’

De fotoverzameling Van Nico Hendriks omspant meer dan een eeuw en begint met foto’s die rond 1900 gemaakt zijn. Om alles op te bergen, heeft hij meer dan vijftig albums nodig. Foto’s waarvan hij geen negatieven heeft, worden door hem tegenwoordig digitaal opgeslagen. Ook over zijn verzameling attributen kan Nico Hendriks onderhoudend vertellen. Hij toont mij een spaarvarken van aardewerk. Ooit kreeg ieder Roggels gezin van de pastoor zo’n spaarpot met de bedoeling deze rijkelijk te vullen.

Deze ‘Knor-actie’ moest de nodige financiën opleveren om de ramen achter het hoofaltaar in de Roggelse kerk van glas- in – lood ramen te voorzien.

De toeristen die op camping de Leistert vertoefden, hadden blijkbaar behoefte aan souvenirs. Daar wisten de Roggelse middenstanders wel raad mee, gezien de vele ansichtkaarten, stickers, en vaasjes die ze op de markt brachten met de naam Roggel prominent in beeld. Nico Hendriks heeft het allemaal bewaard.

“Te laat begonnen met mijn videoproject“

Nico Hendriks: “Een aantal jaar geleden ben ik gestart met het interviewen van bijzondere mensen uit Roggel. Met ‘bijzonder’  bedoel ik mensen die een boeiend verhaal te vertellen hebben. Ik heb zo’n dertig personen met toestemming gefilmd en daarmee hun verhaal voor de toekomst vastgelegd. Hier ben ik eigenlijk te laat mee begonnen en daardoor ben ik zeker interessante mensen mis gelopen. Helaas. Van mijn foto’s en mijn filmmateriaal monteer ik ieder jaar een nieuwe film die ik voor publiek vertoon. Die film laat ik op de Roggelse stoomavond (steamfair ) bij handboogschutterij de Heidebloem zien. Die beelden leveren altijd veel gespreksstof op.

Veel mensen uit Roggel weten van mijn speciale belangstelling voor het dorp. Ik krijg dan ook geregeld materiaal aangereikt.

Spullen die ik al heb, geef ik door aan mensen die er belangstelling voor hebben. Zo zijn er heel wat mensen die bijvoorbeeld bidprentjes verzamelen en die doe je daar een groot plezier mee. Roggelse verenigingen weten mij ook te vinden wanneer ze bijvoorbeeld voor een jubileum een feestgids willen maken. Ik kan ze vaak aan de nodige foto’s en ook aan aanvullende informatie helpen. Op de hobbymarkten die Bigband Xpero uit Roggel organiseert, ben ik graag met een gedeelte van mijn verzameling te gast. Daar is het altijd heel gezellig. Je komt met veel mensen in contact en dat levert vaak interessant nieuw materiaal voor mij op.”

De serre van de familie Hendriks is veel te klein om Nico’s verzameling te herbergen. Ook op de bovenverdieping en zelfs op zolder staat een groot deel van zijn collectie. Een met de hand getekende plattegrond van Roggel die Hendriks dateert als eind 19e eeuws, is een van zijn topstukken. Één van de slaapkamers herbergt een bonte verzameling attributen van zeer uiteenlopende aard. Je ziet er bierviltjes die ooit gemaakt zijn met de afbeelding van Ger Frenken, de bekende Roggelse buutreedner die diverse malen Limburgs kampioen werd. Nagenoeg alle t-shirts die het KVW-Roggel ieder jaar laat maken zijn aanwezig.  Prinsenportretten van de Sjansemaekers, relatiegeschenken van Roggelse ondernemers….. Waar je ook kijkt, iedere keer zie je weer iets nieuws.

De onvermijdelijke vraag…….

Dan volgt de onvermijdelijke vraag. Wat moet er ooit met deze collectie gebeuren? Ook Nico Hendriks heeft niet het eeuwige leven. Die vraag is voor iedere verzamelaar moeilijk te beantwoorden. Nico Hendriks: “Ik hoop dat alles wat ik over mijn familie verzameld heb, ook binnen de familie bewaard blijft. Een wie weet, misschien komt het overige ooit bij de plaatselijke heemkundevereniging terecht. Voorlopig ga ik nog gewoon met mijn hobby door. Ik beleef er veel voldoening aan”.