“Met de kennis van nu waren we er niet aan begonnen”
Veel frustraties voor Mieke en Emile Kersten bij restauratie rijksmonument in Heythuysen
“Het begon allemaal als de ultieme droom die uitkwam”, vertelt Mieke Kersten-Verstappen. “Het was altijd al een grote wens van Emile om zelf ooit een boerderij te kunnen opknappen. Met de aankoop van dit vervallen pand aan de Dorpstraat in Heythuysen drie jaar geleden, zou die wens voor ons in vervulling gaan.”
Het gebouw dat Mieke bedoelt is Dorpstraat 152; het grote pand is pal gelegen naast Zorgcentrum Beek en Bos. Heythuysen telt nog maar weinig cultureel erfgoed. De oude boerderij is één van de slechts tien rijksmonumenten die Heythuysen rijk is.
De krant benoemde Emile en Mieke na hun geslaagde aankoop in 2018 zelfs tot ‘redders van het monument’.
Het rijksmonument dat minimaal tweehonderd jaar oud is, verkeerde in een erbarmelijke toestand. Er vonden ongewenste activiteiten in plaats en het leverde door instortingsgevaar een zeer onveilige situatie voor de directe omgeving op.
Euforie maakt plaats voor frustratie en irritatie
Mieke Kersten: “Na de aankoop kregen we vele felicitaties van bekenden maar ook van totaal onbekenden. Ook veel omwonenden waren heel blij dat wij aan deze al jarenlang durende ongewenste situatie een einde gingen maken.
De gemeente Leudal toonde zich enthousiast en bood haar medewerking aan bij de grootschalige opknapbeurt van deze oorspronkelijke hofboerderij,
die waarschijnlijk in opdracht van een vroegere burgemeester van het dorp, ene Petrus Thomas Scheijven rond 1820 gebouwd is. Na de aankoop heeft Emile zich letterlijk uit de naad gewerkt om de hoge buitenmuren te stabiliseren en om een voormalige aangebouwde varkensstal te verbouwen tot onze tijdelijke woning. Ik was toen hoogzwanger en ben vier dagen na de verhuizing bevallen van ons zoontje Cas.”
De aanvankelijke euforie na de aankoop bleek van korte duur te zijn, zeggen Emile (30) en Mieke (29) Kersten nu ruim twee jaar later. Ze wonen nog altijd met hun twee jonge kinderen in de weliswaar vakkundig opgeknapte varkensstal, maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. Volgens de oorspronkelijke planning hadden ze rond deze tijd hun nieuwe woning willen betrekken. Emile Kersten: “Van het aanvankelijke enthousiasme en de toegezegde ondersteuning van de gemeente Leudal bleek in de praktijk bar weinig.
Die toegezegde medewerking leek meer op tegenwerking.
Kostbare onderzoeken die eerst niet nodig zouden zijn, zouden alsnog uitgevoerd moeten worden. Ambtenaren van de gemeente bleken het meer dan eens onderling oneens te zijn. Op grond van de regelgeving zou bijvoorbeeld volgens de ene ambtenaar een peperduur archeologisch onderzoek noodzakelijk zijn, terwijl een collega op grond van de zelfde regelgeving het niet nodig achtte.
Ga er maar aan staan……..”
“We kunnen er onderhand een boek over schrijven”
Mieke Kersten: “We kunnen er onderhand een boek over schrijven. We houden alles bij want je weet maar nooit waar dat nog voor nodig is. Al met al kosten de procedures ons handen vol geld; geld dat we in de verbouwing willen steken. Ik krijg steeds buikpijn als ik er aan denk. Konden we eindelijk maar eens met de verbouwing starten, maar dat mogen we niet! De ‘behulpzame’ gemeente heeft nog altijd geen bouwvergunning verleend”, zegt ze met de nodige frustratie. “We hebben er zelfs kort geleden over gedacht om vanwege dat peperdure en voor ons onbetaalbare archeologisch onderzoek het pand maar weer te verkopen. De hele gang van zaken is zo irritant en frustrerend voor ons; het is met geen pen te beschrijven. Als we dit alles van te voren geweten hadden, waren we er waarschijnlijk niet aan begonnen.”
Omwonenden vrezen opnieuw voor hun veiligheid
Van het grote monumentale pand resteert na de instorting van het dak op het voorhuis en enkele buitenmuren na, nog maar weinig. De gevels die al weer drie jaar onbeschermd aan weer en wind bloot staan, moeten volgens Emile op heel korte termijn aangepakt worden. Omwonenden vrezen opnieuw voor hun veiligheid. “Ook dat heb ik de gemeente Leudal laten weten”, zegt Emile bitter, “een reactie heb ik tot op heden niet gekregen.” Toch heeft hij in de afgelopen jaren niet stilgezeten. Gezegend met twee rechterhanden heeft hij het grote erf al aangepakt en veranderd in een fraaie groene tuin met een kippenhokje, een zandbak en speelhuisje voor de kinderen.
Midden in die tuin staat veilig achter een hekwerk een gigantische bouwkraan die de skyline van Heythuysen aan de oostkant domineert. Zijdehoentjes scharrelen wat rondom het gevaarte. Van veel nut is de bouwkraan nog niet geweest. Emile: “Afgelopen Kerstmis heb ik er lichtjes aan vastgemaakt en op 5 mei heb ik de Nederlandse vlag hoog boven de Dorpstraat laten wapperen; maar liever zou ik de kraan voor andere zaken gebruiken.”
“Gaston is welkom met een cheque”
Mieke Kersten: “Dat de bouwwerkzaamheden maar niet starten, roept bij veel mensen vraagtekens op. Als ik een euro zou krijgen van alle mensen die hier door het hekwerk staan te kijken, had ik al een aardig kapitaaltje vergaard. Maar ja het is niet allemaal kommer en kwel. Van nature zijn wij heel positief ingesteld en wij hopen natuurlijk op een goede afloop. Wij wonen hier heel erg graag en we hopen dat het ons lukt van de boerderij een gezellig woonhuis te maken. Wij staan te popelen om te beginnen. Van het voorhuis hopen we ooit nog eens een Bed & Breakfast te maken, maar dat wordt eerst weer flink sparen of Gaston moet een keer met een grote cheque aan de voordeur staan.
