ColumnsRosemarie Neuen

Column: Bijenwas(sen) door Rosemarie Neuen

Midden Limburg

Bijna iedereen kent tegenwoordig wel het Engelse begrip ‘greenwashing’, op zijn Nederlands groenwassen. ‘Greun wassen’ als we het lekker Limburgs houden. Het gaat om bedrijven of organisaties die zich groener voordoen dan ze eigenlijk zijn. Shell is er een uitstekend voorbeeld van met hun prachtige reclames met natuurschoon en laadpalen, terwijl ze ondertussen gewoon doorgaan met stevig te investeren in fossiele brandstoffen.

 

Naast dat greune wassen, bestaat er nu ook bijenwassen, een dikke knipoog naar het goedje dat sommige bijen produceren. Het is ‘hip’ en ‘groen’ om je met bijen bezig te houden, bedrijven en organisaties willen daar ook graag een graantje van meepikken en daarom worden er allerlei ‘bijvriendelijke’ initiatieven uit de grond gestampt. Een van de grootste supermarkten van ons land plaats bijvoorbeeld graag bijenhotels op (verharde) boerenerven met een bord daarbij dat ze trots zijn op de boer. Mooi gebaar, maar bijen hebben veel meer aan een boerenerf met veel groen, minder verharding, inheemse bloemen (ook zogenaamd onkruid!) en lekker veel rommelplekjes. En als je dan ook lekker biologisch boert, dan zijn de bijen sowieso blij. Ze doen het namelijk niet zo lekker op bestrijdingsmiddelen.

 

Er is trouwens wel een groot verschil tussen honingbijen (volken gehouden door imkers) en wilde bijen. Het gaat meer dan goed met de honingbijen in ons landje, ook omdat het houden van bijen erg populair geworden is. Als er te veel honingbijen zijn, vissen wilde bijen achter het net qua eten. Daar zijn oplossingen voor zoals het registreren van bijenvolkeren en imkers, zodat je in de gaten kunt houden hoeveel honingbijen in een gebied zitten – om zo de wilde vrienden de kans te bieden om ook genoeg nectar en stuifmeel te bemachtigen.

 

De bijenhotels, zakjes met het (stiekem niet zo) bij-vriendelijk bloemenzaad en de (stiekem niet zo) bij-vriendelijke plantjes, ze zijn allemaal goed bedoeld, maar vaak gaat het om water naar de zee dragen. En soms richten ze onbedoeld schade aan. Ondertussen pakken we het probleem niet bij de bron aan. Bijen willen geen bij-onvriendelijke plantjes van het tuincentrum, die vaak van ver weg komen en geen nectar en stuifmeel meer bevatten (maar wel bestrijdingsmiddelen). Bijen zijn juist heel gemakkelijk, ze zijn geen luxepaardjes. Je hoeft niet veel te doen voor ze, je mag vooral dingen laten. Lang leve de luiheid en de slordigheid dus!

Winterklaar maken van je tuin hoeft vanaf nu niet meer, gif spuiten laat je lekker, je slaat het grasmaaien rustig eens een keer of drie over en laat allerlei onkruidjes gewoon staan.

Je leunt gewoon lekker achterover in je stoel en wacht rustig af wat in je tuin opkomt, zoals paardenbloemen, duizendblad en melkdistels. En dan zie je de bijen vanzelf verschijnen, want je bent nu een echte gastheer/vrouw, dat hotel heb je zo helemaal niet meer nodig. En de bijen al helemaal niet!

Rosemarie Neuen

Rosemarie Neuen (1979) is van huis uit journalist, maar heeft zich de laatste tijd met haar bedrijf Schrijfroos toegelegd op storytelling. Haar bijzondere belangstelling gaat daarbij uit naar duurzaamheid en de natuur. Ze wil de wereld graag een beetje beter en groener maken. 
Meer weten: https://schrijfroos.nl