Heitse, 2 januari. De vrouw in de supermertj waas liëlik aod. Ze droog ein sjteinkläörige möts die ze te wied äöver häöre kop haaj getrokke. Mèt ein hanj haaj ze ein gebaks-doeës vast woeë ein taart in zoot. Die waas op aodjaorsdaag gekochtj. Noe kwoom ze de taart trökbringe ómdet het bezeuk neet waas gekómme vanwaege de mist. Det ging neet, volges de bedriefsleider. 'Woeëväör neet?' vroog de vrouw tamelik hel. 'Het is waal ein taart van väörig jaor, mer aeve good pas twië daag aod. Verser kan haost neet. Kiek, de sjlaagroum is niks verkläördj.' De bedriefsleider goof häör geliek. 'En toch moog ich dit gebak neet trökpakke, mevrouw' zag hae. 'Gae höbtj die taart thoes gehadj. Dan kinne wae neet mier väör de kwaliteit insjtaon. Dao kan bie wieze van sjpraeke van alles mèt zeen gebäördj.'
De vrouw wool het neet begriepe. Ze noom ein haojing aan asof ze de taart, wie in ein aojerwetse lachfilm, in het gezicht van de bedriefsleider zooj goeëje. 'Meneer, dees doeës is neet aop gewaest. De zegel aan de ziekantj is nog alik. En ich höb de bón nog.' De meneer knikdje. 'En toch kinne we uer taart neet mier in de winkel verkoupe. Gewuen ómdet we de kwaliteit neet kinne garandere.' Het klónk óngemaekelik. De vrouw zat eine halve traej nao väöre. Het zoog d'r dreigendj oet. 'Meneer ... waat zooj ich mèt dees taart oetgesjpoeëktj kinne höbbe?' sjnepdje ze giftig. 'Dinktj gae döks det ich d'rop gepistj höb?'
In de rie väör de kassa waerdje gegrinniktj en emes reep: 'Zègk mer woeë het op sjteit, Ketrien.' De bedriefsleider veulde zich opgelaote. 'Mesjien is het baeter as we dit op mien kantoeër oplosse,' zag hae mèt eine klantjvruntjelik grimas. Hae wèrkdje de vrouw mèt zaochte drang door ein däör nao binne. Ellie ein ich wore ós boeëdsjappe al in de tas aan het doon, wie ze nao boete kwoom. Zónger taart. Ze sjtook twië breefkes van tiën ómhoeëg en zag taege de miens dae häör haaj aangesjpaordj: 'Kiek, Lei. Waat zaes se hie van? En det väör ein aoj taart.'
2020, waek 2
