Sinds begin juli ben ik als geestelijk verzorger werkzaam voor een grote zorginstelling waar ik mag voorgaan in vieringen, in gesprekken en in begeleiding rondom zin- en levensvragen. Daarnaast mag ik door middel van een zalving of zegening troost en hoop bieden aan een stervende.
Een van de eerste zaken die me opviel is de rust, een stuk onthaasting. We leven in een mobiele en haastige tijd. Door onze druk om te moeten presteren, door goede punten, werkprestaties en of rapportages, door wat mensen vinden en denken via sociale media. Door mobieltjes en of tablets. Kinderen en of kleinkinderen vliegen wellicht even bij een echtgenoot/ echtgenote, vader / moeder, een opa / oma binnen. De koekjestrommel komt tevoorschijn. Het laatste nieuws vanuit het huis of dorp wordt gedeeld. De vuile was gaat wellicht mee en hier en daar wordt gul de spaarpot van het kleinkind gespekt.
Op afdelingen zie ik echter rust. Zo hoorde ik ook de mooie woorden “ De bewoner is diegene die het tempo bepaald”. Er zit een zekere vorm van gastvrijheid erin. Je ziet hoe men elkander begroet, toelaat in elkanders leven. Je klopt aan voordat je binnentreedt in de kamer, in het leven van die ander. En het is niet altijd even gemakkelijk. Een bewoner kan het ook allemaal maar erg vanzelfsprekend vinden, die zorg die geboden wordt. Want er zit aardig wat zorgpersoneel bij die een engelengeduld hebben.
Als ik bij iemand op bezoek ga, dan klop ik ook keurig aan. Je bent immers een gast.
Gastvrijheid doet wonderen. Als je gastvrij bent of als je gastvrij verwelkomd wordt, verandert er iets.
Gastvrijheid is een positief teken van hoop. Je vindt het al in de Bijbel, in de Koran. En in zovele andere geschriften uit de vele religieuze en levensbeschouwelijke tradities. Bij gastvrijheid open je je voor een ander en er verandert iets. Je bouwt een band op, je luistert naar elkaar. Gastvrijheid vraagt oprechte aandacht voor de andere.
Dat is ook het beeld dat we koesteren over het hiernamaals. Wie of wat God is, wie zal dat zeggen? Niemand heeft ooit God gezien. We kunnen Hem misschien wel vermoeden in andere mensen bij wie wij te gast zijn of die bij ons te gast zijn.
En het Rijk van God of de ideale, betere wereld: daar kunnen we ons wel iets bij voorstellen.
Het zal een wereld zijn waar wij voor elkaar gast en gastheer of gastvrouw zijn, het zal een feest zijn dat ons totaal verandert. Want daar staat liefde en zorgzaamheid centraal. Laten we daar samen werk van maken.
