ColumnsAlexandra Schaeken

Column: Kent u nog die oude Nokia mobiel van vroeger? door Markus vanKan

Midden Limburg

Stabiel, zwaar, log en duurzaam. De stand van de batterij werd aangegeven door streepjes. Het voordeel was dat de energie erg zuinig was, het grote nadeel was dat het altijd lang duurde voordat de batterij weer opgeladen was.

Dat vergelijk kreeg ik ruim twee maanden geleden ook te horen. Het energiepil is leeg, en het duurt even voordat die weer op peil is. De symptomen van een burn-out. Onze moderne mobieltjes zitten vol appje voor nieuwzaken, radio, muziek, spelletjes, weer, navigatie, bankzaken, appen, etc. Noem het maar op. Het nadeel is dat de mobiel gauw leeg is, en altijd aan de kabel moet. ’s Morgens weer opgeladen ertegen aan. Zo rent ook menigeen van ons door het leven. Het leven lijkt namelijk zo oppervlakkig. Merkkleding, eten, tv programma’s en muziek. We vormen onze meningen over oranjes in badkleding, over wolven en CO2 uitstoot. En hobbelen ondertussen door. Vol van onze mening, van onze visie. Of die nu links of rechts is, liberaal of conservatief.

Ondertussen vergeten we om echt te luisteren. Om deemoedig te zijn. We vergeten de kunst van de zelfreflectie om dienstbaar te zijn. Om symbolische bruggen te bouwen naar elkaar.  Mensen met een burn-out zijn gevoelsmensen, ze willen dienstbaar zijn ,zijn enthousiast. Ze zijn betrokken. Zetten zich in. Mijn valkuil. In het streven om het goed te doen, ben je te perfectionistisch. Zo luidde het oordeel van de coach en van mijn dokter. Pas op de plaats.

Mensen met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel, perfectionisme en veel empathisch vermogen zijn extra vatbaar voor stress. Je moet leren wat meer aan je Ik te werken.

Maar dat is juist ook het probleem. In onze IK maatschappij, dat wil zeggen EGO maatschappij, zijn we al zo druk bezig om ons ik te verkopen. Dat woord Ik, dat trouwens op de basisschool een van de eerste woordjes was dat wij vroeger moesten leren schrijven.

Als gevoelsmens wil je het goed doen, luisteren en de ander mens laten voelen en zijn. Ik wil geen ik persoon worden, maar je wordt er wel toe gedwongen. Wrang nietwaar? Als gelovig mens is voor mij de boodschap van Christus, bemint god en de naaste zoals jezelf. De kernboodschap is dat de mens verlost wordt van het kwaads, het ego, vul het eens zelf verder in. Dat wij mensen weer eens leren luisteren en vertellen, dat we een stukje diepgang toelaten, in plaats van losse kreten. Dat we met gevoel en verstand bruggenbouwer naar elkaar. Kortom elkander de hand reiken en mensen die geestelijk gevallen zijn rust, energie, gevoel en hoop schenken.

Alexandra Schaeken