‘Enne… wie sjteit het mich?’ vroog de vrouw aan häöre miens. Ze bekeek het lichtgreun jeske in de sjpegel. Ze wore róndj de viefenvieftig: kinjer de däör oet, hypotheek bekans aafgelostj, twië kiër per jaor op vakansie. De vrouw frutseldje get aan de kraag. ‘Waat tuntj dich?’ Aan häör sjtum te huere, haaj zuuj het jeske in gedachte al gekochtj. ‘Woeë höbs se het väör nuedig?’ vroog de man zakelik. ‘Gewuen. Väör as het saoves aafkeultj. Dan is ein vest te werm en allein eine bloes of klèdje is te kaod.’ ‘Det zags se de väörige waek ouch,’ antjwaordje de man. ‘Bie det dun äöverbluuske. Wils se twië dinger väör as het saoves aafkeultj?’
Ze keek hem óngedöljig aan. ‘Det äöverbluuske is väör gewuen. Deze bolero is sjieker, väör ein gelaegenheid. Volgendje waek höbbe we ein fiëst. Dit jeske pèstj bie mien zjwart kleid, bie de witte rok en bie de beige rok. En op mien gael bóks mèt det fien sjtreepke, steit het hiel sjiek, dink ich. Eigelik is € 99 gein geld väör ein jeske det se äöveral op kins drage. Vinjs se neet?’ ‘Ich vinj niks mier,’ zuchdje häöre miens. Precies hetzelfde zags se de väörige waek bie det äöverbluuske. Allein pees det ouch nog op diene roeëje bóksrok en op die driekwaart bóks die we pas in Mesjtreecht höbbe gekochtj.’
‘Wils se det ich het neet koup?’ vroog zuuj kortaaf. Ze trok het jeske obsjtinaot oet. ‘Det zègk ich neet, vrouw. Koup dich mer waat se wils, dao bemeuj ich mich neet mèt. Doe vroogs allein waat ich van det jeske vónj. En toen vroog ich woeë se het väör nuedig höbs. Mier neet.’ De vroujw hóng het jeske trök in de rek. ‘Gezellig winkele mèt dich. Doe höbs altied get te zanike.’ Ze trok häöre kop in de nek en sjtiefeldje de zaak oet. De miens pakdje het jeske en goof het aan ein verkuipster die het sjpeel sjtil haaj gevolgdj. ‘Juffrouw, hang dit mer aan de kantj. We kómme sjtraks trök.' 'As het get is aafgekeuldj?’ vroog de juffrouw. Hae knikdje: 'Allebei, het waer en Mientje.'
